De ‘Ondergewaardeerde 30’ is onze non-hitlijst en wordt samengesteld door muzikanten en DJ’s. Liedjes die in hun oren nog steeds ondergewaardeerd zijn.
Elke laatste donderdag van de maand is er een nieuwe bijdrage.
De gastauteur was het gezicht en de stem van Nilsson uit Alkmaar. In 1997 breken ze door met Elastic Baby en een geweldig debuutalbum: een must voor de Indiepop-liefhebber. Ook de tweede single My Brain’s Down blijft steken in de onderste regionen van de hitlijsten. Ondanks lovende kritieken op de opvolger lukt het hen niet definitief door te breken en in 2001 besluiten ze te stoppen.
Zangeres Marieke Eelman gaat door met Eelman en sinds 2017 is zij de blikvanger in de theatershow Invitation To The Sound Of Jerney Kaagman And Earth & Fire.
Het meest Ondergewaardeerde liedje aller tijden volgens Marieke Eelman: Queen – Jealousy (1978)
Ik houd van liedjes, in alle soorten en maten en vooral zoals Queen ze maakte. Gelaagd en met onderbuikgevoel, sexy en intelligent. Liedjes larger than life. Deze band heeft zoveel ‘huge’ songs dat er enkele ten onder dreigen te gaan in het geweld, terwijl ook die van een niveau zijn waarvoor je door de knieën gaat. Zo is Jealousy, het derde nummer van de plaat Jazz uit 1978, een Queen liedje dat nooit wordt aangehaald. Een typische Freddie Mercury compositie, met een melodie, structuur en vorm zoals alleen hij ze kon schrijven. Alles wat een retegoed liedje moet bevatten zit erin én meer. Er komt altijd nog een verdieping op. Freddie Mercury is op z’n top met zang die nooit gladgestreken is, alle spanning, spatjes en trillingen zijn hoorbaar. Alsof je naast ‘m staat. En doordat Brian May op Jealousy minder aanwezig is valt de melodieuze baslijn van John Deacon extra op. Echt, zet je koptelefoon op en check ‘m. Deze band weet als geen ander keuzes te maken en in dienst van een liedje te spelen. Het is altijd raak, opwindend en universeel.
Misschien is Jealousy minder zichtbaar omdat het introverter is dan wat Queen doorgaans schreef, met een naar binnen gericht onderwerp. Het is geen We Will Rock You, We Are The Champions of Fat Bottomed Girls maar: I wasn’t man enough to let you hurt my pride, now I’m only left with my own jealousy. Andere koek.
De band heeft bij mijn weten Jealousy nooit live gespeeld en wellicht heeft dat hiermee te maken, het is geen liedje met groot gebaar vanachter een vleugel of op de rand van het podium. Het is kleiner en persoonlijk. Het is een heel gaaf en prachtig liedje en het gaat al jaren met mij mee. Ik krijg er nooit genoeg van.
Ik weet, Queen krijgt genoeg aandacht en de Top 2000 staat er vol mee maar het gaat nooit over Jealousy. Wat mij betreft een ondergewaardeerd liedje en dus hierbij een plek in deze Ondergewaardeerde 30.
Uit: Lastig om er iets uit te halen want iedere bijdrage is zorgvuldig uitgekozen en persoonlijk. Ik haal Blemish van David Sylvian uit de lijst omdat ik daar zelf heel bekend mee ben.
Cursief = niet op Spotify
De huidige Ondergewaardeerde 30 is samengesteld uit bijdragen van Bazz, Jaap Boots, Marcus Bruystens, Johan Buurke, Cashmyra, Dead Elvis, DJ Ratz, Tessa Douwstra, Marieke Eelman, Chris Fallen, Marinus de Goederen, Joep Gudde, Lenny Helsing, Specs Hildebrand, Ruud Houweling, Karianne Hylkema, Robin Kester, Nanne van der Linden, Mike & Mool, Skylar Navaeh, Frank van Praag, Aafke Romeijn, Ton Scherpenzeel, Martje Schoemaker, Ollie Schmitz, Arjan Snijders, Rick Treffers, Ad Vanderveen, Peter Visser en Rob Vunderink.
