Tradities. Vuurwerk afsteken, maar in tegenstelling tot andere landen schijnt een deel van de Nederlanders dit al weken voor en na de jaarwisseling te moeten doen ongeacht de consequenties of gevolgen. Ik zie nog die leuke traditie van enorme vuren op het strand in Den Haag voor me. Alle regels gingen overboord en de omgeving kon de dag erna de enorme schade opnemen. De politiek heeft na de corona en het verbod op vuurwerk een gouden kans laten liggen om dit en de verkoop van vuurwerk te verbieden. Laat gemeenten een vuurwerkshow organiseren. Leuker, véél veiliger en beperkt tot hoogstens een uurtje. Terwijl ik dit schrijf hoor ik de luide knallen (of is het Rusland dat binnen valt?) en zie de hond wegduiken.
Een andere en onschuldige (nieuwe) traditie is dat ik de eerste blog van het jaar schrijf over een lied dat hierop betrekking heeft. Zo kwamen achtereenvolgens Coldrain, Camera Obscura en George Harrison aan bod met een typisch nieuwjaarsliedje. Elk jaar moet ik constateren dat in tegenstelling tot de enorme hoeveelheid kerstliedjes de spoeling dun is (en blijft).
Dit jaar stonden The Walkmen en A Great Big World op de shortlist, maar vanwege de deplorabele toestand van en in de wereld heb ik voor de laatste gekozen. We kunnen wel wat vrolijkheid gebruiken. Want laten we eerlijk wezen: Poetin probeert een buurland in te lijven en omdat de Blitzkrieg ook deze keer niet lukt bombaderdeert hij de energiecentrales en laat hij burgers vermoorden. Vanwege economische belangen greep de wereld niet in toen hij de Krim bezette. De speldeprikken waren lang daarvoor al gegeven met sportdoping en moorden op dissidenten in het buitenland, maar politici hebben niets geleerd van het verleden. Het vergelijk met Hitler toont namelijk duidelijke overeenkomsten: de inval en annexatie van een deel van Tsjechië onder het mom dat er Duitsers zouden wonen (Sudeten-Duitsland), de Kristallnach en het wegkijken van het Westen (Chamberlain). De geschiedenis der mensheid blijkt wederom nauwelijks meer dan een verhaal van plannen die gefaald hebben en illusies die bedrogen zijn uitgekomen. En dan hebben we nog het CO2 vraagstuk, de dwaze plannen van én corruptie in de EU en de politiek in het algemeen en het totale gebrek aan realiteitszin, de heropkomst van extreem rechts, Trumpisme, de onder druk staande persvrijheid en vrijheid van meningsuiting, de woke-(on)zin, de verschrikking van de religie in sommige landen, de onderdrukking van bevolkingsgroepen en het gebrek aan tolerantie. Het plaatje is er niet vrolijker op geworden.
A Great Big World heeft een naam die wel eenheid en tolerantie impliceert. Het duo uit New York kreeg bekendheid toen This Is The New Year in een episode van Glee in 2013 opgenomen werd. Mede hierdoor konden ze het schitterende Say Something mét Christina Aguilera opnemen en het werd een dijk van een hit. This Is The New Year gaat over de noodzaak van veranderingen in iemand’s leven, maar ondanks dat we een heel jaar hebben de jaarwisseling als excuus (of stok achter de deur) gebruiken. Het duo kreeg de inspiratie tijdens een Oudjaarsfeest: In 2008 we went to the most epic New Years party ever in the middle of nowhere, Pennsylvania. On our way back, we felt incredibly inspired by life. This song came from a place where making changes and resolutions in our lives seems to only happen once a year, and we feel like they should be and can be made every day.
Dus, wordt geen politicus vol van vage beloften. De toekomst begint nú!
