De eerste nieuwe dag in een jaar maakt natuurlijk geen verschil met alle andere dagen anders dan de wisseling van een kalenderjaar. En dan nog in de Westerse wereld, want in bijvoorbeeld China of Israël halen ze de schouders op. Dat laatste ervoer ik begin jaren ’90 aan den lijve. Een reisorganisatie had een ATB Kerstreis voor een prikkie samengesteld: heen op 26 december en retour op 1 januari, want dan zitten de kisten bijna leeg. Een heerlijk tijd gehad met fietsen in de Negev-woestijn waar de gemiddelde jaartemperatuur ruim 25 graden Celsius is. De naam Negev vertaalt zich heel toepasselijk in droog en Zuid. Afijn, op 31 december geen vuurwerk, geen deinende massa’s en zeker geen Nieuwjaarsduik. Life goes on.
1 januari is ook dé dag van de goede voornemens, maar ook één ter contemplatie. Hoe verliep het afgelopen jaar en terugdenken aan de dierbaren die ontvallen zijn. Sommigen plotsklaps en anderen na een (lang) ziekbed. Uit eigen ervaring denk je dat in zo’n geval beter voorbereid op het afscheid bent, maar dat is volkomen onzinnig. De klap komt namelijk net zo hard aan. Je kan simpelweg niet alvast een beetje afscheid nemen. Ineens is het moment daar en dan besef je pas wat er gebeurt en dat het definitief is.
I can’t believe that it’s over now
I hope you know that I’ll miss you
You fought the fight like no other could
Day and night, hope you know I’m so proud of you
Daarover gaat het lied van de Japanse Metalcore-band Coldrain, die sinds hun oprichting in 2007 verantwoordelijk zijn voor drie themaliedjes voor een anime-serie (2) en de soundtrack van Pro Evolution Soccer 2011. In 2019 kwam hun zesde studioalbum uit: The Side Effects met daarop January 1st.
Said I try but had to lie
Goodbye is not alright
So I’ll cry from time to time
‘Cause goodbye will never be alright
In ditzelfde licht zal de eerste battle deze maand (over twee dagen) in het teken staan van de musici die in 2021 het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld hebben. Gelukkig hebben we de muziek nog.
