In juli en augustus blikken we (terug) naar de Summer Of Love. Verhaaltjes over verliefdheid, (verloren) liefdes en relaties, het zomergevoel en de liefde voor muziek.
In 2013 stopten Rien en Marion Wisse met Block; een periodiek magazine over bluesmuziek. Zij hadden dit naast hun dagelijkse werkzaamheden 38 jaar lang liefdevol gemaakt. Ze reisden wanneer mogelijk bluesfestivals over de hele wereld af. Ik geloof dat er geen bluesmuzikant is die zij niet gesproken of geïnterviewd hebben. De gezondheid van Rien liet het niet langer toe deze uit de hand gelopen hobby voort te kunnen zetten en om aan te geven hoe groot hun inbreng was ontvingen ze in 2010 in Memphis de Keeping The Blues Alive Award, de hoogste onderscheiding die wereldwijd aan een zich voor de blues inzettende persoon of organisatie wordt uitgereikt. Een jaar later kregen ze ook de Dutch KBA-Award.
Ik was geabonneerd en ontving het magazine vier keer per jaar. Schitterende interviews, mooi fotomateriaal en voor een bluesliefhebber extra interessant vanwege een overzicht van nieuwe releases. Het gebeurde regelmatig dat ik louter op basis van deze recensies CD’s zonder eerst te luisteren kocht. Zo ook James Hunter in 2006. Het was zijn derde soloalbum.
Ik had nog nooit van hem gehoord, maar het bleek dat hij sinds 1986 platen uitbracht onder de naam Howlin’ Wilf & The Veejays. In de jaren negentig trad hij regelmatig in Londense clubs op en daar ontdekte Van Morrison hem. Hij vond hem het best bewaarde geheim in de Britse R&B en nam hem mee op tournee. Hunter zong ook de achtergrondvocalen op Morrison’s A Night In San Francisco en Days Like This, en op zijn beurt zong Morrison op People Gonna Talk van Hunter op twee liedjes de achtergrondvocalen. Het album is een mix van blues, R&B, soul, reggae en doo-wop. Het lijkt een vreemde combinatie maar het geheel klinkt alsof je naar de radio anno 1960 luistert. Heerlijke muziek. Het album werd bovendien genomineerd voor een Grammy in de rubriek Best Traditional Blues Album. Net zoals bij Mayer Hawthorne heb je het idee dat je naar een coverversie luistert, maar alle liedjes komen van de hand van Hunter. Het hele album is geweldig en mag eigenlijk niet in een platenkast van een soulliefhebber ontbreken.
Een van de tracks is Talkin’ ‘bout My Love. Een ode aan zijn geliefde vrouw Jackie, die hij in 2008 aan kanker verloor. Ze werd erg ziek toen The Hard Way (opvolger People Gonna Talk) zo’n beetje uitgewerkt was met toeren en alles. Ik schreef veel in die tijd en Jackie hielp me enorm. Ze was mijn belangrijkste criticus en hielp me om de juiste dingen te kiezen en om andere liedjes of aanzetten daartoe te laten vallen. Als gevolg hiervan duurde het 5 jaar voordat hij in 2013 met een nieuw album kwam.
Volg de Summer Of Love op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Love Gang – Can’t Seem To Win
Axis – Someone
