Picture – Sarah

Vijfendertig jaar geleden startte het hardrock en metal programma Vara’s Vuurwerk met Henk Westbroek. Het programma heeft voor mij en vele andere liefhebbers van het ‘hardere’ genre een mooie basis gelegd voor heel veel muziekplezier. Daarom een aantal maanden op de eerste dinsdag van de maand een ode aan dit mooie programma van weleer. We begonnen met de Nederlandse bands Vengeance en Helloïse. Na een tussenstop bij Metallica, meteen weer terug naar het Nederlandse Pestilence en Sleeze Beez. Ik eindig deze serie ook op eigen bodem, namelijk met de (naar hun eigen zeggen) eerste Nederlandse Metalformatie Picture.

Ik kocht mijn eerste elpee van Picture een beetje op de gok, omdat mijn lokale platenverkoper zei dat ik dat gewoon moest doen. Volgens mij lag hij ook nog in de uitverkoopbak. Het gaat over het album Marathon en dat was meteen het voorlopig laatste album van de band, want eind 1987 viel de band uit elkaar. Eigenlijk zou Picture beter thuishoren in een blog over de voorloper van het programma Vara’s Vuurwerk, namelijk Stampij met Hanneke Kappen. Dit was echter nét voor mijn tijd en dit album van Picture was net een half jaar uit voordat Vuurwerk begon.

Mijn eerste baan was op de bloemenveiling in het Westland en daar liep ik gewoon dagelijks de bassist van Picture, Rinus Vreugdenhil tegen het lijf. Dat was toch een wat aparte gewaarwording aangezien ik zo’n zeven jaar terug als puber die plaat had gekocht en uiteraard precies wist wie er meededen. Rinus is meteen ook de vaste waarde binnen Picture en zat van het prille begin eind jaren zeventig tot en met de heropgerichte formatie van vandaag bij de band. Een iets minder stabiele factor, maar wel het meest bekende lid van de band was Bert Heerink. Een prachtige stem die de meesten zullen kennen van Burning Heart van Vandenberg, of van zijn soloprojecten rondom Nederlandstalige covers van bekende pop- en rockliedjes.

Picture is volgens mij niet heel veel gedraaid bij Vara’s Vuurwerk, omdat de band ongeveer ophield toen Vuurwerk begon. Vara’s Vuurwerk mocht maar vijf jaar bestaan. Ik heb het gevraagd aan Henk; het was een beslissing van de Vara van het ene op het andere moment. Henk Westbroek en de eindredacteur Rolf Kroes hadden graag het programma behouden en dat gold zeker ook voor allerlei mensen die betrokken waren bij het programma zoals Angel; een dame die het programma van ‘vrouwelijk commentaar’ voorzag. En wat te denken van Dennis Buschmann die de concertagenda voor zijn rekening nam en daarbij heel vaak mooie concerten in de boerderij te Schagen aanprees. Maar vooral ook al die vaste luisteraars die wekelijks afstemden op ‘hun programma’. Misschien was het een vrij specifieke  groep en niet geschikt voor een breed publiek. Ik ben er echter vrij zeker van dat de meeste luisteraars van dit programma wél vaste luisteraars waren. Kom daar maar eens om bij een radioprogramma. Juist daarom is het eeuwig zonde dat er voor dit soort programma’s geen ruimte meer was op radio 3/3FM en al helemaal niet overdag toen ook de horizontale programmering werd ingevoerd, zodat naast Vara’s Vuurwerk ook VPRO’s Nozems A Gogo om zeep werd gebracht.

Enfin…gezien het feit dat 3FM nog steeds met een ernstige identiteitscrisis kampt zijn ze er door de jaren heen niet heel erg op vooruit gegaan en dat vind ik diep in mijn hart best wel jammer. Maar goed, laat ik vooral positief deze blogserie beëindigen. Ik heb vijf jaar lang enorm genoten van een prachtprogramma en dat viel precies in de periode dat mijn muzikale smaak voor een groot deel werd gevormd (13-19 jaar). Ik ben Henk Westbroek en al die medewerkers aan Vara’s Vuurwerk daarom heel dankbaar voor het maken van dit programma. Zelfs Marcel van Dam heeft bij mij een onuitwisbare herinnering vanwege zijn hilarische afkondigingen tijdens de Vuurwerk 50. Volgens mij heeft Picture de Vuurwerk 50 nooit gehaald en verdient juist daarom een plek op Ondergewaardeerde Liedjes. Ik vond het moeilijk kiezen, maar Sarah vind ik uiteindelijk de mooiste.