Dead Elvis & His One Man Grave – Cold Heart Of Mine

De dood is niet het einde. Sterker nog, in het geval van Elvis was zijn verrijzenis een voortzetting van zijn muzikale carrière. Een gebeurtenis waar we over een kleine 2000 jaar wellicht een vrije dag voor krijgen. Helaas kwam hij terug met een ietwat aangevreten pelvis en heeft hij een typisch doodsmasker gekregen. Daar staat wel tegenover dat hij muzikaal vooruit is gegaan. De brave rock ‘n roll uit de jaren vijftig is begraven en ingeruild voor garage en thrash. Heerlijke grafherrie. Dankzij de dood kon de voormalige ladykiller zich vrij maken van wurgcontracten, waarna hij zich helemaal kon richten op wat hij het liefst doet: muziek maken als eenmansband.

Het lijkt erop dat Elvis in zijn tijd met een liegende Brabantse legerofficier het een en ander aan Nederlands heeft opgepikt, want in een interview met 3voor12 konden de vragen gewoon in onze eigen moerstaal gesteld worden. Elvis zelf gaf daarentegen wel antwoord in het Engels met het kenmerkende accent zoals dat in het zuiden van de Vervelende Staten gesproken wordt. De enige keer dat ik hem mocht aanschouwen was ook in Nederland. In een stervensdrukke kroeg in Alkmaar (waar het geen moment doodstil was) bracht hij het eerste album sinds zijn overlijden ten gehore. Mijn indruk is dat de dood hem geen slecht heeft gedaan. Dead Elvis is bad to the bone. Nummers als Monster Under Your Bed, Shot My Woman en (vooral) Cold Heart Of Mine zijn zowel geestig als macaber.

Artiesten die zijn teruggekeerd uit het dodenrijk is geen ongebruikelijk verschijnsel. Tijdens shows van de band Ghost komt bijvoorbeeld regelmatig Papa Nihil saxofoon spelen. Meneer Nihil was frontman van deze band tot hij voortijdig tot de schepper werd geroepen. Het weerhoudt hem er niet van om nog regelmatig een laatste adem uit te blazen. Van Josh Homme is eveneens bekend dat hij enkele minuten klinisch dood is geweest en The Zombies treden ook nog steeds op, alsof er niets aan de hand is. Bij Iggy Pop kun je natuurlijk ook vraagtekens zetten.

Elvis uit Disgraceland (of zou het stiekem toch ‘s-Graveland zijn?) is op dit gebied dus verre van uniek. Wat hem wel bijzonder maakt is het gegeven dat hij alle muziek zelf maakt. En dat niet op een Mike Oldfield manier (oftewel verspreid over maanden), maar alles tegelijk. Dat gaat hem bijzonder goed af, want het klinkt als een klok. Deze methode werpt zijn vruchten af, want Dead Elvis & His One Man Grave tourt over de hele wereld en is een veelgevraagd artiest. Dit zorgde ervoor dat hij weer wat vlees op de botten kreeg en zich zeker niet dodelijk verveelt.

Wellicht lijkt het dat lijk wel leuk om een keertje op het metalfestival Into the Grave te komen spelen. Voorwaarde is wel dat hij dan een paar deathmetal-nummers moet instuderen.