Een paar weken geleden hadden we de Living in a Box-battle: de battle over bands die een liedje naar de bandnaam noemden, of de bandnaam naar hun liedje. Dat bij die battle Solex is genegeerd, mag een wonder heten. Haar plaat Solex vs. The Hitmeister kent naar liefst 12 (twaalf!) nummers met ‘Solex’ in de titel van dat liedje.
Eerst maar even Solex. Dat is een soort klassieke, lichtgewicht bromfiets met een motor boven het voorwiel die via een wrijvingswiel het voorwiel aandrijft. De naam komt van het Franse bedrijf Solex, dat ook carburateurs maakte en tussen 1946 en 1988 de ‘rijwielen met hulpmotor’ produceerde. In de jaren ’60 waren die krengen als gewoon vervoersmiddel nog best populair. Nu zie je ze vooral voorbij komen bij kantooruitjes of vrijgezellenfeesten. Ze hebben een tweetakt motor, gaan vaak niet veel harder dan een kilometer of dertig, maken onbedaarlijk veel herrie en stoten niet bijster duurzaam fijnstof uit. Je kunt wel bijtrappen: een soort fatbike avant la lettre.
Waarom Liesbeth Esselink deze brommert als inspiratiebron heeft genomen voor haar naam, is niet te achterhalen. Wel hoe zij aan haar muziek is gekomen. Zij was in de jaren’90 eigenaar van een tweedehands platenzaak. Sommige platen waren onverkoopbaar. Liesbeth haalde die uit elkaar, nam er samples van en knipte en plakte zo haar muziek in elkaar. Zo klinkt haar plaat ook. Elektronisch met bliebjes van jazzplaten, drums uit Afrika, elektro, noem het maar op. Daarover heen haar ietwat dromerige zang. Daarmee is haar muziek behoorlijk eclectisch, maar ook opzwepend. En vanwege de manier waarop zij de muziek in elkaar heeft geknutseld, ook nog eens heel erg interessant om te luisteren.
Het buitenland heeft haar muziek opgepikt. Solex heeft nog met Jon Spencer en Christina Martinez samengewerkt. Zij staat in de lange lijst van John Peel Sessions, toch een heilige graal voor de indie muziekliefhebber, waar zij Peels lievelingsliedje Teenage Kicks ten gehore heeft gebracht, op geheel eigen wijze. Tot een doorbraak heeft het niet geleid. Vandaag stoffen we Solex af.
On-Nederlands Goed is een vreselijke term. Misplaatst calvinisme. En daarmee typisch Nederlands. On-Nederlands Goed impliceert dat er normaal gesproken weinig soeps uit Nederland komt en dat de uitzondering die regel bevestigt. Wat een flauwekul. Er komt al decennia fantastische, schitterende, geweldige, toffe muziek uit Nederland. Aandacht voor vergeten parels en nooit ontdekte muzikale schatten. Uit Nederland.