In juli en augustus blikken we (terug) naar de Summer Of Love. Verhaaltjes over verliefdheid, (verloren) liefdes en relaties, het zomergevoel en de liefde voor muziek.
Het was een collega die mij kennis liet maken met DJ Aphrodite. Een grote naam in de drum & bass op dat moment. Een genre waarvoor ik een bijzondere interesse had gekregen nadat ik er een tent van had bezocht op het festival Mysteryland. Gewoon, uit nieuwsgierigheid. Maar de muziek had me gegrepen: de snelle breakbeats, afgewisseld met vrolijke melodietjes, ik hield er van. Spontaan bood mijn collega mij aan om een CD’tje te branden.
Het nummer van die CD dat ik het vaakst terug luisterde was Summer Breeze. Het was zó lekker zonnig. En de vocalen hadden iets bekends, maar ik kon het niet thuisbrengen. Pas later leerde ik dat het een cover was van Seals & Crofts. Het origineel was een flink tempootje lager, maar had diezelfde, heerlijk zomerse vibe.
De twee Amerikanen begonnen hun muzikale carrière in de late jaren ’50. Na onderdeel te zijn geweest van The Champs, die net bekendheid hadden verworven met de oorwurm Tequila, een tour-gig bij zanger Eddie Cochran en een avontuur met country-zanger Glen Campbell, besloten ze samen een band te vormen. Eerst als The Dawnbreakers, maar later als Seals & Crofts.
Pas onder die naam beleefden zij hun doorbraak, met Summer Breeze. Het werd een grote hit in hun thuisland. Het waaide echter niet over naar Europa. In ons land haalde het niet eens de Tipparade. Met hun latere plaatjes gebeurde dat wel, maar elke keer betekende die lijst ook het eindstation voor het duo. De Snob 2000 haalden ze nog wel, maar dat was na twee jaar ook afgelopen.
Volg de Summer Of Love op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Love Gang – Can’t Seem To Win
Axis – Someone
