Waar ter wereld Sir Paul McCartney afgelopen jaren ook speelde, hij kreeg de grootste zalen en stadions stil met het hartverscheurend mooie Here Today. Hij praat in het nummer met de inmiddels overleden John Lennon. Het is logischerwijs een éénrichtingsgesprek. Vorige maand nog benam het nummer massaal de adem van een uitverkochte Ziggo Dome. Het was de derde keer dat ik het nummer live hoorde, maar ook deze keer kneep het m’n strot dicht.
Toen Oasis nog Oasis was, u weet wel…. dat circa 18 jaar durende kooigevecht tussen de gebroeders Gallagher, maakte de band soms best mooie muziek. En nee, dan doel ik niet op het compleet kapot gedraaide Wonderwall om maar eens wat te noemen (bestaat er by the way ook een overgewaardeerdeliedjes.nl? Iemand?), maar op wat sterker werk. Mijn favoriet is zonder twijfel I’m Outta Time van hun allerlaatste album Dig Out Your Soul uit 2008.
Nu is het geen geheim dat de gebroeders Rocky een groot fan zijn van The Beatles en alles er omheen, maar dit nummer is één groot eerbetoon. De piano komt wel heel erg overeen met nummers als A Day in the Life van de Fab Four en Jealous Guy van Lennon. Het nummer is dan ook een ode aan laatstgenoemde. Er is zelfs een stuk uit één van zijn laatste interviews in te horen. Een mooier eerbetoon had men niet kunnen maken.
Soms zijn dingen zo zuur. En zo niet te begrijpen. Roxy Music. Ik durf haast te stellen dat het geweldige Roxy Music, bekend van vele hits, nooit een eigen nummer één gescoord heeft. Ik zeg daarbij ‘eigen’, want ze hebben slechts eenmaal een nummer 1 op hun CV mogen bijschrijven. Het was alleen een cover. In 1981 nam men met een diepe buiging de muzikale hoed af richting de onlangs vermoorde John Lennon. En nou juist dat nummer bereikte de hoogste positie in de hitlijsten. Prachtig natuurlijk, maar een beetje zuur moet het wel geweest zijn als je Roxy Music heet.
Het was u natuurlijk al opgevallen, maar de bovenstaande rode draad door al deze nummers is John Lennon. De muzikale genie die zo bruut vermoord werd door een doorgedraaide gek in New York, december 1980.
De mooiste staat er echter nog niet tussen. Het mooiste eerbetoon aan Lennon komt gewoon van om de hoek, gewoon uit Nederland en is van Acda & de Munnik.
Acda & de Munnik, je houdt van ze of je zapt snel verder. Wat niet te ontkennen valt is dat het tekstueel vaak buitengewoon mooie nummers zijn. Al zou je alleen de teksten lezen, dan nog zou dat genoeg zijn. Zo ook bij Laat Me Slapen. Teksten als
Vanochtend toen de krant kwam mam,
heb ik de oplossing bedacht.
Ik heb hem terug gegeven,
ik heb hem teruggegeven,
aan de jongen die hem bracht.
Just wow.
Het nummer beschrijft het verdriet, het onbegrip, het tergende gevoel waar je geen raad mee weet van een jongen die te horen heeft gekregen dat zijn held John Lennon is vermoord.
En ‘All You Need Is Love’, zo mooi
Maar kennelijk niet waar
Laat me slapen
Laat me slapen
Laat me slapen
Laat me slapen
Dat maakt het zo begrijpbaar. En dan nog niet eens zo specifiek rondom dit onderwerp. Het gevoel dat het nummer zo pakkend weet te beschrijven kennen we allemaal. Verdriet waar je niets mee kunt. De dekens over je hoofd trekken en de hele wereld om je heen vergeten.
Een tijdje geleden stond ik voor het Dakota Building in New York. Ik stond voor de toegang van het luxueuze appartementencomplex aan de rand van Central Park. De natuurstenen toegangsboog waar ik voor stond kende ik. Ik kende het van foto’s en oude vage journaalbeelden uit documentaires die ik ooit zag. Het was vrijwel onveranderd sinds die decemberdag in 1980. Vanaf exact de plek waar ik stond, richtte de totaal doorgedraaide gek Mark David Chapman zijn revolver op de rug van de man, die na een lange dag samen met zijn vrouw weer thuis kwam. Diezelfde rug van de man die een paar uur ervoor nog zo vriendelijk was geweest om, ook op dit trottoir, een krabbel te zetten op een exemplaar van Double Fantasy dat Chapman meebracht. Oog in oog stonden ze met elkaar.
Er klonken hier in 1980 in totaal vijf schoten, waarvan vier genadeloos doel troffen, oorverdovend na-echoënd door de stenen boog. John Lennon had geen schijn van kans.
Toen ik door Central Park terugliep naar m’n hotel hoorde ik in m’n hoofd dit nummer van Acda & de Munnik. En dat was precies raak. Laat me slapen. Laat me slapen. Alsjeblieft.
Lekker weg in eigen land. Ondergewaardeerde Liedjes trekt het in juli en augustus iets breder, want we zoeken naar onbekende pareltjes in de Nederlandse taal. Niet in een battle, maar door zonovergoten individuele verhaaltjes. We willen bewijzen (zien) dat er wel degelijk goede rock, gevoelige ballads en muziek van internationale klasse in onze prachtige taal geschreven kan worden.
Volg de Hollandse Zomer ook op Spotify:
De volgende liedjes staan helaas niet op Spotify:
Splitsing – Wind En Zeilen
R.K. Veulpoepers B.V. – Den Egelantier
Carrera & Shaver Girl – Het Rock & Roll Gevoel
Dierenpark – Poppiedool
The Clungels – Dat Had Ik Nog Nooit Gedaan
Robert Long – Na Zijn Dood
Toontje Lager – Contactrock
Koot & Bie – Dat Is De Blues