Als ik ergens achter ben gekomen in de afgelopen drieënhalf jaar Ondergewaardeerde Liedjes, dan is het dat ik een verkeerd beeld heb van de muziekgeschiedenis.
Bandjes en liedjes waarvan ik altijd dacht dat iedereen ze kende, bleken toch best obscuur: muziek waar ik nog bijna nooit van gehoord werd blijkbaar breed omarmd.
Dat laatste is niet zo erg. Het voelt een beetje alsof je een leuk feestje hebt gemist, maar ach. Het eerste geval, dat een liedje van zijn voetstuk valt, dat is erger.
Als ik zo door de Snob 2000 van 2013 wandel, dan zijn er veel (heel veel) liedjes waarvan ik had verwacht dat ze veel (heel veel) hoger zouden eindigen.
Op 73: Take Me Out van Franz Ferdinand. Was dat niet de hymne van de zeroes? Wie heeft niet een festivalweide onder zijn voeten voelen trillen tijdens dat liedje?
Op 141: Living Colour met Love Rears Its Ugly Head. Dit was toch het hoogtepunt van een band die een hele grote rol had in een hele belangrijke beweging (crossover)?
Op 177: Rosie van Claw Boys Claw. Is er in de jaren tachtig een mooiere ballad geschreven in Nederland?
Maar mijn grootste ontzetting volgt een paar plaatsjes lager: Give It Away van de Red Hot Chili Peppers stond vorig jaar op (schrik niet) plekje 185. Give It Away was de eerste stap van de band naar de roem: ze kwamen uit de undergroundscene, zouden even later mainstream doorbreken met Under The Bridge, maar dankzij Give It Away en de rest van het album Blood Sugar Sex Magic werd de band nog altijd serieus genomen door de wat meer alternatieve muziekliefhebber.
Give It Away was een monument, een mijlpaal. Dat verdient meer dan de 185ste plek. En uit betrouwbare bron kan ik melden dat hij dit jaar voorlopig nog lager staat dan dat.
Dus, geef weg die stem!
“Bandjes en liedjes waarvan ik altijd dacht dat iedereen ze kende, bleken toch best obscuur: muziek waar ik nog bijna nooit van gehoord werd blijkbaar breed omarmd.”
Dit is heel herkenbaar! Artiesten die HMH uitverkopen of in een volle Alpha op Lowlands staan, daarvan zou je toch verwachten dat hun naam bij veel mensen een belletje doet rinkelen? Maar niets is minder waar.
Ik betwijfel echter of je uit de positionering van bepaalde nummers in de Snob 2000 veel conclusies kunt trekken over bekendheid/obscuriteit. Nummers die überhaupt in aanmerking komen zijn, soms zeer verrassend, blijkbaar zo onbekend dat ze niet in de Top 2000 mogen. Dus in die zin zijn alle nummers uit de Snoblijst obscuur te noemen. Maar ik denk dat veel stemmers op de Snob 2000 en groot deel van de artiesten uit de lijst kennen. Er zijn zoveel prachtige nummers en je moet nou eenmaal een keuze maken. Take me Out? Zeker een moderne klassieker. Ik heb FF inderdaad twee keer live mogen meemaken, in 2005 en dit jaar nog. Fantastische liveband. Maar ik heb niet op ze gestemd…. En zo slecht is plekje 73 toch niet? Zelfde geldt voor RHCP: het kan natuurlijk je persoonlijk voorkeur zijn dat ze hoger moeten staan. Maar ik kan me niet voorstellen dat een nummer dat in deze lijst op plek 185 staat obscuur of onbekend is. Althans, onder het publiek van deze site dan.
Ja, daar heb je misschien ook wel weer gelijk in :).
Ik ken heel wat mensen die BloodSugarSexMagik alleen maar kochten vanwege Under The Bridge – en behoorlijk schrokken van wat ze hoorden. 🙂
Datzelfde gold (rond dezelfde tijd) voor Extreme…