Ernst Jansz – Huiswaarts

We kennen Ernst Jansz natuurlijk eigenlijk maar van één ding. Hij was één deel van de grootste succesformule uit de vaderlandse muziekgeschiedenis genaamd Doe Maar. Tienermeisjes schreeuwen hun vaak pré-puberale longetjes leeg tot ze flauwvielen richting óf Henny, óf Ernst. Vaak was het richting de eerstgenoemde, maar ook Ernst kwam zeker geen aandacht tekort kan ik u verzekeren.

Niet dat ik erbij was of iets dergelijks, ik moest nog geboren worden, maar ik heb de weergaloze documentaire ‘Doe Maar: Dit Is Alles’ gezien. Meerdere malen. Magistraal.

In de docu zien we de voormalige bandleden Ernst, Henny en Jan (Jan ja. Niemand schreeuwde ooit voor Jan) die, na alle haat en nijd te hebben begraven, gezellig keuvelen over de totale gekte die Doe Maar heette. Het is ongelooflijk om te zien hoe gek Nederland was tijdens Doe Maar; het land leek bezeten. Denk aan de soort adoratie die slechts Kim Jong Un normaal gesproken kan verwachten. Behalve dan het publiek op Pinkpop 1983. Die gooide appels. Zo maar tegen de kaak van die arme Henny. Eikels.

Ook Johnny Hoes was bijzonder gesteld op Doe Maar. We zien zoonlief (zonnebankbruin met heel veel wit gebit, maar wel met z’n eigen haar) het allemaal een beetje down-playen, maar het komt er eigenlijk gewoon keihard op neer dat Johnny het grootste deel van de Doe Maar miljoenen voor zichzelf had gereserveerd, en daardoor als een soort Dagobert Duck zwom in het goud dat Doe Maar voor hem binnen harkte. Niet lief.

Daarnaast heeft Doe Maar, zo lijkt het, busladingen drummers versleten. Ze raakte allemaal aan de drugs en snoven en spoten zichzelf letterlijk de band uit. En wij altijd met z’n allen maar blijven lullen over die Toetanchamon met z’n vloek. Drummer van Doe Maar, die vloek was pas eng! Hoe dan ook, ga die docu zien. Hij is geweldig.

Na het splitsen van Doe Maar ging Henny zijn eigen gang en veranderde in een muzikale wervelwind die het ene na het andere maakte. Muziek voor het klokhuis, Sesamstraat, tal van musicals en films, Henny zat niet stil. Dit jaar kwam hij met een weergaloos nieuw soloalbum. Maar daar zal ik binnenkort wat meer over vertellen.

Ernst die ging onder andere schrijven. Boeken welteverstaan. Zijn boek Molenbeekstraat, dat hij in 2006 schreef, kreeg een soort extra muzikale begeleiding in de vorm van een CD. Het boek (en dus de CD) gaat over zijn eigen leven. Bij het uitruimen van zijn ouderlijk huis komt hij allerlei herinneringen tegen die hem doen terugblikken naar zijn jeugd. Het overlijden van zijn vader op jonge leeftijd. Zijn eerste vriendinnetje. Luisteren naar Bob Dylan. Zijn gang naar de Universiteit.

Op het album staat een nummer genaamd Huiswaarts. En dat is prachtig in al zijn krachtige eenvoud. Het nummer (een vertaling van een Bob Dylan’s Tomorrow Is A Long Time), door Jansz heel intens akoestisch gespeeld, is tekstueel pure poëzie.

Als vandaag niet een eindeloze weg was
en vannacht een zee van maneschijn
als morgen niet eindeloos ver weg was
zou de eenzaamheid wellicht te dragen zijn

En alleen maar als mijn lief op mij zou wachten
en ik weer zacht haar hart kon horen slaan
zoals zij naast mij neerlag in de nachten
alleen dan zou ik huiswaarts gaan

Luister er eens naar. Denk niet aan Doe Maar. Het is zo mooi. Dank u.

Lekker weg in eigen land. Ondergewaardeerde Liedjes trekt het in juli en augustus iets breder, want we zoeken naar onbekende pareltjes in de Nederlandse taal. Niet in een battle, maar door zonovergoten individuele verhaaltjes. We willen bewijzen (zien) dat er wel degelijk goede rock, gevoelige ballads en muziek van internationale klasse in onze prachtige taal geschreven kan worden.

Volg de Hollandse Zomer ook op Spotify:

De volgende liedjes staan helaas niet op Spotify:
Splitsing – Wind En Zeilen
R.K. Veulpoepers B.V. – Den Egelantier
Carrera & Shaver Girl – Het Rock & Roll Gevoel
Dierenpark – Poppiedool
The Clungels – Dat Had Ik Nog Nooit Gedaan
Robert Long – Na Zijn Dood
Toontje Lager – Contactrock
Koot & Bie – Dat Is De Blues