In 1977 kwam Iggy Pop met twee albums in de belangstelling; beiden zijn door David Bowie geproduceerd en dat is goed te horen. The Idiot en Lust For Life zijn uitstekende platen en boden Iggy Pop een nieuwe kans, weg van de ruige en rauwe rock van The Stooges.
Waar The Idiot een kruising is van Kraftwerk en James Brown en de dominantie van Bowie duidelijk voebaar is, is Lust For Life meer Iggy Pop. Het album werd in acht dagen opgenomen en gedurende die periode sliep Pop nauwelijks. David Bowie werkte namelijk razendsnel en Pop wilde de controle houden. Lust For Life is dan ook meer ‘recht-toe-aan’ dan de voorganger, maar is eveneens genot om naar te luisteren. De titeltrack kennen we allemaal en door het succes van Lust For Life is Some Weird Sin overschaduwd. Overigens zijn deze liedjes alleen in Nederland en België op single verschenen.
Pop trad in 1977 in TopPop op om Lust For Life te playbacken, maar terwijl fotografen, journalisten en technici geduldig wachten blijft de deur van de kleedkamer potdicht. Uiteindelijk besluiten de technici om een generale repetitie zonder de hoofdpersoon te doen. Maar wanneer ze de muziek instarten om de belichting te regelen, stormt Iggy Pop plotsklaps de studiovloer op, waarbij hij als een spastische epilepsiepatiënt over de grond kronkelt en de kamerplanten uit de studio naar het hiernamaals helpt.
Presentator Ad Visser: Hij deed iets op televisie wat nooit eerder was gedaan. Perfect getimed ook. Hij stormde als een wervelwind, met blote, bebloede bast, de studiovloer op. Het was een perfect staaltje van showmanship en tegelijkertijd een geval van extreme geldingsdrang.
Volgens Visser was de bizarre act van Iggy Pop volledig geïnspireerd op Jim Morrison, frontman van The Doors. In zijn memoires Strange Days schrijft hij dat Iggy in 1967 aanwezig was bij een optreden van The Doors. Morrisson was die avond in een recalcitrante bui. Hij zette het op een zuipen, wierp brandende sigaretten het publiek in en weigerde zijn hits te zingen. Een groot deel van de fans was woedend, maar Iggy Pop niet: die vond het optreden een cultureel statement van de eerste orde.
In de Some Weird Sin-clip is Iggy aanzienlijk rustiger en oogt weinig geïnteresseerd. En TopPop was wijs geworden van de opname voor Lust For Life en geeft hem in plaats van kamerplanten een zeer beperkt aantal dingen om rond te smijten en af te breken. Heel verstandig, want hij heeft een waslijst aan vreemde zaken op zijn naam staan.
