Gisteren is schrijf- en schilderbeest Jan Cremer overleden. Hij werd 84 jaar oud. Jan kon niet zingen, maar maakte toch een plaatje.
Er bestaat een curieuze Nederlandstalige verzamel-cd: Johnny Hoes Presenteert Liedjes met een Verhaal. Die verscheen in 2003 en bevat opnamen uit de jaren zestig van bijvoorbeeld Johnny Hoes met de selectie van Ajax (Op ’n Slof en ’n Oude Voetbalschoen), het nummer Tour De France van wielrenners Wout Wagtmans en Wim van Est en een liedje gezongen door Jean Marie Pfaff, destijds keeper van de Rode Duivels. En er is één literaire bijdrage, nou ja, literair… schrijver Jan Cremer zong het hoempapa-nummer ‘Oh Nederland’. Onwaarschijnlijk vals.
Oh Nederland, oh Nederland
Mijn klein koud kaal kolereland
Oh kloteland, oh kloteland
Jij lullig rot en stiekem land
Ik hou van jou en blijf je trouw
Mijn Nederland, mijn Nederland
Na het verschijnen van de ‘schelmenromans’ Ik Jan Cremer in 1964 en Ik Jan Cremer 2 in 1966 was de protagonist verworden tot fenomeen. Vooral het eerste boek was een sensatie. Schrijver W.F. Hermans beschreef het ooit als een ‘bandeloze ontploffing tussen autobiografie en mythomanie’. “Ik heb het in één ruk uitgelezen”, voegde hij daaraan toe. Zo’n twintig jaar later maakte ik als puber kennis met Ik Jan Cremer. Ik had hetzelfde als Hermans. De vrolijke mengeling van seks en rebellie ging erin als Gods woord in een ouderling, al is dat een wat ongelukkige uitdrukking in dit verband.
In die jaren zestig groeide de mythomane schrijver/marketingman avant la lettre uit tot mediafiguur. En mediafiguren maken plaatjes. Dus ook Jan Cremer. Qua ironie zocht hij het in de hoek van Gerard Reve, maar Oh Nederland is veel platter.
Jij bent en blijft mijn vaders land
Een vuil, vies, stiekem teringland
Ik hou van jou mijn knollenland
Ik hou van jou mijn knollenland
Het nummer verscheen in 1967 op een singletje. Op de b-kant stond De Flipstand. (Ga dat schuine liedje vooral ook luisteren.) Oh Nederland past goed tussen alle sport-novelty hits op die Johnny Hoes-verzamelaar. Het nummer heeft een heuse ‘voetbal-vibe’. Het zou in deze EK-tijden een mooi alternatief zijn voor het eeuwige Wij Houden Van Oranje van André Hazes en de selectie van ’88, of voor om het even welke draak daarop nog volgde. Met dit nummer kun je in ieder geval lachen. Bijna net zo hard als met Ik Jan Cremer.
Als ik hier in den vreemde lig
Met onder mij een mooie vrouw
Dan denk ik nog steeds rood wit blauw
Dan denk ik nog steeds rood wit blauw
Oh NederlandEn dat mijn Nederland, mijn vaderland
Nou, dat dank ik aan jou
Vaarwel, Jan. Het ga je goed. Bij de volgende wedstrijd van Oranje draaien wij het Wilhelmus weg en zetten we Oh Nederland keihard op. En mochten we nou verliezen, he? Dan is er altijd nog De Flipstand…
