Voor het thema van juli had ik besloten een bijdrage van een collega opnieuw onder de aandacht te brengen; het werd Captain Walker. Een tweede moest ik nog over nadenken, maar pakweg drie weken geleden stond Yola hoog op de shortlist. Echter, als grootleverancier op deze onvolprezen website neigde ik ook naar een van mijn eigen oudere bijdragen nog een keertje aangepast in het zoeklicht te plaatsen. Dat bleek niet gemakkelijk. Los van de enorme keuze zijn er heel veel blogs waar ik heel tevreden over ben en helemaal die met enige humor of cynisme geschreven zijn.
Prince (Eye Hate U) kwam voorbij, mede doordat de andere bloggers niet goed begrepen waarom ik juist dat lied van hem zo goed vond. Ergo, ik kreeg er gemoedelijk van langs tijdens de opname van de Ondergewaardeerde podcast, maar het maakte mij duidelijk dat deze blog enige verbetering kon hebben. Uriah Heep met Gypsy? Failure Anthem met Paralyzed? Of iets punkigs, want het was opvallend dat ik de enige ben die regelmatig iets uit deze categorie van stal haal. Ik ben een liefhebber, maar geef grif toe dat er ook heel veel rommel gemaakt is. Maar dat geldt toch eigenlijk voor elk genre? En dan nog, over smaak valt niet te twisten.
Punk dus! The Stranglers? Cock Sparrer? The Damned? Of toch iets van eigen bodem? Anne Frank Zappa? The Reuters? De laatste viel af, omdat ik hierover al twee keer in het laatste jaar geblogd had. De Fuckups uit Groningen dan maar? Het antwoord kwam uit een ver gelegen hoek, want ik struin punksites over de wereld af om her en der naar oud en nieuw onbekend materiaal te luisteren en laat daar soms een berichtje achter of vraag een mp3 op voor het Snobuur. Deze keer kwam de omgekeerde vraag van Lance Schilka van MNET Radio uit Mission City, British Columbia. Ik had (zonder medeweten van de band) een aantal mp3’s achtergelaten en zijn commentaar was: love the tunes! En of ik (meer) promomateriaal had, want ze wilden een en ander draaien. Shut the Fuck up(s), dacht ik bij mezelf. Nog even en dan moeten de mannen hun gitaren weer van stal halen voor optredens in Canada 😊
Zo’n vaart zal het wel niet lopen, maar tegelijkertijd wist ik dat The Reuters in de V.S. bijna bekender zijn dan in ons eigen kikkerlandje doordat ze regelmatig in punkradioshows gedraaid worden en tracks op speciale verzamelaars terecht komen. Je weet tenslotte niet hoe een koe een haas vangt.
De Fuckups hebben maar drie albums gemaakt. De eerste, Oomph uit 2007 is een pareltje, maar werd desondanks overtroffen door Stuff. Wat een geweldige plaat. Ik herhaal dat indien zij eind jaren zeventig bestaan zouden hebben dezelfde status als Sex Pistols hadden kunnen krijgen. Heerlijk tegendraads, agressief en retegoed. Overigens kwam in 2018 Wrong Band uit, en helemaal in punkstijl hebben ze vrijwel geen promotie gemaakt.
Een van mijn favorieten is het titelnummer Stuff. Compromisloos. Hard. Overweldigend. Elke punkliefhebber zal moeten erkennen dat dit wereldtop is. Of ben ik roepende in de woestijn?
In tien jaar Ondergewaardeerde Liedjes hebben onze bloggers onvoorstelbaar veel liedjes bewierookt: 4.659 om precies te zijn (allemaal verzameld in de Ultieme Ondergewaardeerde Liedjes-playlist). Deze zomer kiezen we hieruit de Ondergewaardeerdste Liedjes: welk liedje heeft echt nooit de waardering gekregen die het zou moeten krijgen en willen we dus alsnog in de popgeschiedenisboeken krijgen?
In juli kiezen onze bloggers er elke dag eentje uit; soms een liedje dat ze zelf ooit hebben gekozen, soms een liedje dat ze hebben leren kennen door een andere blogger. In augustus doen we een mooie strik om deze serie met een podcast in samenwerking met KINK, waarin deze pareltjes (en de verhalen erachter) voorbij komen.
