1967. Mijn coming of age in IJmuiden: ik was een tiener en had op een of andere manier een jeugdreis van mijn ouders weten los te peuteren. Voor het eerst alleen op reis, naar Engeland natuurlijk want daar speelde het muzikale popleven zich af. Mijn hoofd was gevuld met allerlei liedjes, stemmetjes en teksten. Ik herinner mij er twee: Love You Till Tuesday van een vage jongeling, genaamd David Bowie, vond ik wel een grappig liedje dat ook een beetje in mijn hoofd bleef hangen. Maar meer had ik met The Days of Pearly Spencer van David McWilliams. Ook omdat ik een vakantieromance van één hele avond beleefde op het strand van Hythe met een jonge dorpeling die David Williams heette.
David McWilliams (1945 – 2002) was een Ierse bard, die naast zijn werk in een wapenfabriek nog tijd vond om een bandje op te richten en daar songs voor te schrijven. Bij toeval kwamen enkele van zijn liedjes onder de aandacht van Phil Solomon, een invloedrijke manager en impresario. Hij produceerde McWilliams’ eerste single, God And My Country, maar dat werd geen succes. Bij de tweede single was het raak: Days Of Pearly Spencer werd een hit, met name in Nederland, Italië en Frankrijk. En omdat Radio Caroline het nummer nadrukkelijk onder de aandacht van het Britse publiek bracht, weigerde de BBC het te draaien … Dat waren nog eens tijden!
Days Of Pearly Spencer gaat over het leven van een zwerver in Ballymena (Noord-Ierland), de woonplaats van David McWilliams. Het succes van dit liedje is grotendeels te danken aan de gimmick, het stukje muziek dat via een telefooncel in de buurt van de studio was opgenomen, een technisch hoogstandje voor die dagen.
De singles van David McWilliams hadden niet veel succes in Engeland; zijn LP’s en CD’s (zo’n 18 in getal) verkochten beter. Een ander beroemd nummer was Can I Get There By Candlelight, ooit in vertaling (Zet Een Kaars Voor Je Raam Vannacht) door Rob de Nijs de hitparade in gezongen.