Ik zie mijzelf niet als een agressief mens. Geweld is mij vreemd, kan me niet herinneren iemand ooit een klap te hebben verkocht. Dat neemt niet weg dat het wel eens kan borrelen, vooral bij Dutch Disease. Gewauwel tijdens een concert. Ik hoef het maar op te schrijven en mijn hartslag stijgt al.
Nou woon ik gelukkig in Rotterdam. Daar is ook sprake van Dutch Disease maar die is daar nog net niet zo besmettelijk als in Amsterdam. Daar wisten gezelligerts een concert van nota bene The Cure in november 2022 hartgrondig te vernachelen. Door geouwehoer over, weet ik veel wat. Ajax of iets anders onbenulligs. Niet te doen. Dat groepje mannen van middelbare leeftijd dat vlak bij mij stond het weekend door te nemen, alsnog hatelijk bedankt.
Maar eerlijk gezegd kan Rotterdam er ook wel wat van. Niet voor niets vroeg Marien Dorleijn (Moss) tijdens een concert in Rotown in mei 2022 meermalen aan het publiek hoe het met de hypotheek ging. Willem Smit van Personal Trainer wist in oktober 2023 zelfs iemand met Dutch Disease te raken met zijn natte bezwete handdoek, dat zal hem leren. Echt, kappen met dat geouwehoer. Heb respect. Voor de persoon/ personen op het podium en de mensen die er naar staan te luisteren. En realiseer je dat de vrijheid om te kletsen tijdens een concert automatisch de inperking van vrijheid is van mensen die willen genieten van muziek. Ga de kroeg in. Weet ik veel. Val me niet lastig.
Ok. Even rustig in en uit ademen. Op 8 januari 2025 gebeurde er iets bijzonders. In een doodstil Rotown vroeg Bony King of Nowhere-zanger Bram Vanparys zich al af: “Wat is er met u gaande? Normaal zijt u zo luid?” En het moet gezegd, het publiek was buitengewoon gedisciplineerd en luisterde met volle aandacht. Is dat nou zo bijzonder? Nou, voor de hoofdact misschien niet althans niet altijd, maar wel dat opener Ivy Falls dezelfde behandeling kreeg. Ook daar: respect voor de artiest, concentratie van het publiek om het moois wat op het podium gebeurde tot zich te nemen. Bram Vanparys haalde dat ook nog aan: “Merci om het komen naar Ivy Falls, merci om het luisteren en merci om de stilte.” Het kan dus wel.
Nou was Ivy Falls ook echt het beluisteren waard. Ivy Falls is eigenlijk een vijfmansband die draait om frontvrouw Fien Daman. “Wij passen ons aan aan het podium dat we hebben” zei ze, waardoor zij in Rotown slechts met multi-instrumentalist Antoon op het podium stond. De muziek is warmbloedig, dromerig. Een beetje een naïef klinkende Beth Gibbons. Fien zingt ontzettend ontspannen en behaaglijk, een stem als een deken voor op de bank. Zij heeft de Covidtijd gebruikt om met muziek te starten en eraan te sleutelen, wat uiteindelijk heeft geleid tot haar prachtplaat Sense and Nonsense uit 2024. Een heerlijke plaat met verstilde luistermuziek, die bij het publiek op 8 januari 2025 er als zoete koek in ging.
Nou alleen nog die vlijtige glazenophaler instrueren, dat het heel belangrijk is dat de glazen en flessen worden opgehaald, maar dat dat net een tandje minder luid mag. Dan valt er echt niets meer te klagen.