‘Wat vind je ervan?’, vroeg m’n medestudent van de Hogeschool voor de Journalistiek bij het concert van Daryll-Ann in de Effenaar.
‘Ja, wel goed,’ antwoordde ik.
‘Nee man. Dit is toch vreselijk? Het is helemaal niks meer,’ brieste hij. Hij draaide een shagje en liep naar buiten, mij verbouwereerd achterlatend.
Daryll-Ann was in Eindhoven ter promotie van hun album Trailer Tales. Dat was niet hun beste plaat, maar nog altijd een zeer waardige afsluiter van Daryll-Ann’s heilige drie-eenheid van Nederlandse westcoastpop: Weeps en Happy Traum, en dus Trailer Tales. Met dat drieluik had de band mijn hart gestolen, en deze avond zag ik ze voor het eerst live.
Zo slecht was Daryll-Ann volgens mij niet. Maar mijn herinneringen aan de band zijn bitterzoet. Een van mijn eerste cd’s was Happy Traum, die ik kreeg op Pakjesavond bij mijn eerste vriendinnetje. Ik was betoverd. Door haar, én door die liedjes: single Surely Justice, en albumtracks als Everybody’s Cool, All By Myself en Trip The Stairs. Als ik ze hoor, ben ik weer verliefd.
Daarna kocht ik Weeps, dat ik nog mooier vond. De galm op de zang in openingstrack Tools R Us, een tikkeltje onvast. Een liedje van amper drie minuten, waarin Daryll-Ann ook nog een gitaarsolo heeft gestopt, en de openingsriff die telkens terugkomt. De muziek klinkt vrolijk, maar de tekst is dat niet. Het is een goede kandidaat voor de titel Het Perfecte Popliedje.
Daryll-Ann huilde, waarschijnlijk om het vertrek bij hun Engelse platenmaatschappij Hut, maar klonk lyrisch. Het hielp dat ze onderdak hadden gevonden bij Excelsior Recordings. Op Weeps luisterde je naar de band als in een zomerse roes van zon, zee en zand; zwelgend in fijne herinneringen. De titels bevestigen die sfeer: Springfever, Summerdaze, Ocean Drive, Dustyfied. Alsof je langs de Californische kust rijdt. Voor mij is het de beste plaat van Nederlandse bodem.
Herinneringen zijn bedrieglijk. Een paar maanden na die Pakjesavond was de betovering uitgewerkt. Van mijn vriendinnetje althans, en bleek de titel Happy Traum profetisch. Maar niet zo omineus als de openingsregels van Tools R Us:
Automated tools won’t help you in a sea of love
You move cos your hands are crawling
And the sea is rough
