Het moest er ooit van komen: de eerste blog over Foreigner op deze website.Typisch zo’n band waar menig muziekliefhebber zijn neus voor ophaalt, dus de hoogste tijd om hen aandacht te geven. Allereerst een statement over die twee overbekende ballades: I Want To Know What Love Is en Waiting For A Girl Like You. Ze zitten vol clichés, maar passen daardoor juist zo goed in het muzikale tijdsbeeld van de jaren tachtig dat ze ook wel weer briljant te noemen zijn. Deze twee nummers behoren zeker niet tot mijn favorieten, terwijl ik twee andere grote hits nog met regelmaat luister en dat zijn Cold As Ice en That Was Yesterday. Van die laatste kocht ik ooit de 12-inch versie en op de B-kant is een nummer te vinden, dat minstens zo goed in elkaar steekt en dat nummer is Two Different Worlds.
Two Different Worlds beschrijft het klassieke thema van de twee werelden waarin iemand terecht kan komen wanneer het hoofd op hol wordt gebracht door een ander dan de eigen partner. Verscheurd door twee werelden; die van je eigen relatie en die van de persoon die maar in je hoofd blijft hangen. Zanger Lou Gramm schreeuwt het uit met zijn hoge stembereik dat Foreigner zo kenmerkt. Hij is ook nog eens de schrijver van het lied en naast bovengenoemd dilemma worstelt Gramm meer en meer met drugsproblemen en een creatief dilemma. Het creatieve dilemma over de richting die Foreigner in zou moeten slaan drijft de leden uit elkaar en Gramm besluit de band in 1990 te verlaten. Hij keert echter na twee jaar alweer terug om 11 jaar later Foreigner definitief te verlaten.
Gramm zijn drugs- en alcoholverslaving gaan hem ook parten spelen en hij besluit definitief af te rekenen met deze gewoonten. Daarnaast bekeert hij zich tot christen en dat is ook te merken in de muzikale keuzes die hij maakt. Allereerst draagt hij bij aan het tweede Petra Praise album van de bekende reli-rock band Petra. Later brengt hij onder de naam The Lou Gramm Band nog meer gospelrock uit. Alle inzet van Gramm ten spijt; de kwaliteit reikt nooit meer zo hoog als in de Foreigner tijd, dus reden te meer om die goede oude Foreigner platen maar weer eens op de grammofoon te leggen.
