Op 17 maart 1299 kreeg Rotterdam stadsrechten en dat 725 jarig bestaan vieren we met een serie blogs over Rotterdamse artiesten. Het is slechts een aanleiding om een selectie uit het muzikale moois van Rotterdam extra aandacht te geven. De blogs worden iedere zondag tot en met 17 maart aangeboden door bloggers die Rotterdam in hun hart hebben gesloten.
Heb je het over de combinatie Rotterdam en goede muziek, dan mag je Tramhaus niet onbenoemd laten. Never. Of in ieder geval niet waar ik bij ben.
Op het moment van dit stukje tikken heeft de band net een succesvolle UK-tour achter de rug. Dus nu weten ze aan de andere kant van de Noordzee ook hoe dat aanvoelt. Zo’n 3 kwartier Rotterdamse postpunk over je heen laten komen. Het is net als met een toffe kermisattractie. Zó lekker dat je al weer uitkijkt naar de volgende keer.
Vorig jaar stond het vijftal in de Maassilo. Een iconische concertzaal op een unieke locatie (of andersom, zo je wilt). In Rotterdam, uiteraard. Ze twijfelden of het wel goed zou komen. Zorgen om niks, bleek later. De zaal was al weken van tevoren uitverkocht en werd vakkundig platgespeeld. De limited edition blauwe tourshirts vlogen over de toonbank en ik bleek het laatste exemplaar maatje large gescoord te hebben.
Ook mocht Tramhaus in 2023 openen en afsluiten op Left Of The Dial. Ik was op donderdagavond bij het openingsconcert in de Arminiuskerk en herinner me nog dat bij het begin het publiek vrij gevariëerd (van jong tot redelijk oud) was. De gemiddelde leeftijd voor het podium daalde tijdens de set, als je begrijpt wat ik bedoel. Want Tramhaus kreeg de boel al snel in beweging
En dat vind ik nou zo goed aan deze band. Ze hebben songs met een onderhuidse spanning. Live komt dat er fantastisch uit door die uitgekiende setopbouw. Het lijkt allemaal relaxed te beginnen maar tijdens Make It Happen is er geen houden meer aan. Met zichtbaar veel plezier laat het vijftal een orkaan los op de zaal. Ontsnappen is zinloos. En als dat besef bij het publiek is ingedaald, volgt de allesbeslissende uppercut met Karen Is A Punk.
De drie heren en twee dames doen lekker waar ze zin in hebben. Dat levert bijzondere muziek op, die vooralsnog alleen op vinylsingles te verkrijgen is. Maar dat laatste boeit me geen ene fuck, want hun songs zijn geweldig en live zijn ze nóg beter. Echwel! Dus beter mis je ze niet.
