Eigenlijk is het een gek verhaal: een van de grondleggers van de hiphop stierf op 7 februari 2024 in een verzorgingstehuis in Lelystad. Gylan Kain is allicht geen heel bekende naam, maar hij stond wel aan de wieg van The Last Poets. Dit collectief van spoken word artists maakte indruk met zwierig verpakte maatschappijkritiek die een inspiratiebron zou zijn voor veel rappers van het eerste uur.
The Last Poets werden in 1968 opgericht op de geboortedag van de drie jaar eerder vermoorde militante zwarte leider Malcolm X. Deze tegenpool van Martin Luther King bepleitte een strijd voor gelijke rechten, een boodschap die we goed kennen uit de teksten van Public Enemy. Dit strijdbare verhaal werd al veel eerder bezongen in de woordkunst van The Last Poets.
Gylan Kain, die eigenlijk Frank Gillen Oates heet, startte het collectief samen met Abiodun Oyewole en David Nelson. Hun teksten waren doordrenkt met begrippen als revolutie en het N-woord. Ze waren wat minder funky dan tijdgenoot Gil Scott-Heron (bekend van het sarcastische strijdlied The Revolution Will Not Be Televised), maar waren niet minder invloedrijk. De samenstelling van The Last Poets wijzigde meermaals, waarbij de latere leden Jalaluddin Mansur Nuriddin en Umar Bin Hassan een grote stempel drukten. Hiphop-iconen als Kanye West, Nas en Wu-Tang Clan gebruikten samples van de dichtende rebellen.
Kain was toen al lang afgehaakt. Hij koos al in 1970 voor zijn eigen kansen: eerst als artiest (aan zijn debuutalbum The Blue Guerrilla werkten pianist Gregory ‘Saint’ Strickland en gitarist Nile Rodgers mee) en later als acteur. In de jaren tachtig kwam hij naar Amsterdam, zo meldt Het Parool. Daar speelde hij onder meer in de zelfgeschreven voorstelling The Turner Revelation (1995), maar hij bleef ook optreden met spoken word.
Jalaluddin Mansur Nuriddin was zijn collega bij The Last Poets. Later maakte hij een soloalbum: Hustlers Convention. Moet je echt eens luisteren!