Vrij naar het raadspelletje AI of kamerlid? uit de Avondshow met Arjen Lubach, vraag ik me af bij het beluisteren van het album Pools of Colour, het toch vrij sensationele debuut van junodream, waarmee we hier te maken hebben: AI of band?
Een melodielijn van Spiritualized, een break van Grandaddy, de fluisterzang van Pink Floyd, een wisseling in toonzetting van Radiohead. Vaker nog heb ik het idee: ik ken dit ergens van, zonder dat ik het exact thuis kan brengen: Keane, Kasabian, The Dandy Warhols? Vul gerust aan, waar lijkt dit ook alweer op?
Normaliter verlies ik dan gelijk mijn interesse in zo’n band. Maar dit is best een goed album: Death Drive en The Beach zijn sterke singles die zich net als het openingsnummer gelijk in je kop nestelen.
Pools of Colour is gewoon een retecommerciële plaat. Het zou me niks verbazen als junodream een van dé sensaties van het festivalseizoen gaat worden. Het glijdt er allemaal in als Knol’s Koek.
Of ik het album na tien keer luisteren of over een maand of twee nog steeds goed vind? Geen idee eigenlijk. Zijn de songs sterk genoeg op zich of gaat de gedachte dat het allemaal toch wat te ge-aid is overheersen?
Welk liedje te kiezen voor deze blog? Het worden uiteindelijk de twee nummers waar het album mee afsluit, het mooie Lullaby en de track waarmee junodream waarschijnlijk menige show als headliner op steeds grotere festivals zal afsluiten: The Oranges.
