Ondergewaardeerde Liedjes gaat deze zomer op wereldreis. 31 dagen, 31 verschillende landen, 31 geweldige liedjes. Dompel je de hele maand juli onder in prachtmuziek uit de hele wereld.
Around the world in 31 songs. 31 songs? Waar doet me dat ook alweer aan denken? Voordat ik er erg in heb is mijn blik op de boekenkast gericht. Oh ja! 31 songs is de titel van een boek van Nick Hornby. Bekend van High Fidelity. De gelijknamige film, gebaseerd op Hornby’s roman, is mijn favoriete film aller tijden. Een feest der herkenning. Verplichte kost voor muziekfreaks. En 31 songs is ook een aanrader. Verhalen over zijn favoriete liedjes en de invloed op zijn persoonlijke leven en werk. Van harte aanbevolen. Een fijne muzikale trip door tig jaar (pop)muziekgeschiedenis. Daarover gesproken. De ondergewaardeerde wereldtrip brengt jou als lezer van noord tot zuid en van het westen naar het oosten. Muziek uit alle windstreken. Letterlijk en figuurlijk. Hartverwarmend. Verkoelend fris. Hoogste tijd voor mijn persoonlijke en muzikale ontdekkingsreis die mij naar een zonnige eindbestemming brengt.
Daarvoor terug naar de jaren 90. Dit decennium heeft een belangrijke rol gespeeld in mijn leven als muziek-en radiofreak. Ik heb niet alleen ontzettend veel radio geluisterd, maar ook zelf de stap gezet om radio te gaan maken. Het decennium bracht me mijn eerste stadion-concerten, Lowlands etc. etc.. Een periode van muziek gerelateerde creativiteiten. Al deze aspecten komen ergens midden jaren 90 samen. Ik luisterde (bijna) dagelijks naar De Avondspits. Begin jaren 90 maakte Frits Spits, na twee jaar afwezigheid, een comeback op de nationale popzender. Iedere maandag t/m vrijdag maakte hij De Avondspits. Een dagje minder dan in de 70s en 80s. Op een gegeven moment sluit het populaire radioprogramma aan bij een initiatief van een Duitse radiozender. Volgens mij was dat SWR3. Het plan? Het samenstellen van een Europese aller tijden hitlijst. Het resulteert in een samenwerking tussen verschillende Europese radiostations. In elke land wordt de luisteraars gevraagd om een lijstje met favoriete nummers door te geven. In Nederland gebeurt dat via de oude vertrouwde briefkaart. Of zoals in mijn geval een creatief & muzikaal kaartje. De eerste prijs is een geheel verzorgde trip naar een concert in Londen. De tweede prijs? De Europese Top 100 aller tijden op CD. Een tijdje later word ik door een aantal medestudenten erop gewezen dat ik een prijs heb gewonnen, maar laat ik nou net de bewuste uitzending hebben gemist. Radio 3 bestond nog wel maar uitzending gemist natuurlijk nog niet. Maar al snel komt de bevestiging van de Dikke Blomberg. Ik ben de winnaar van de tweede prijs. Alleen dat gaat niet zonder slag of stoot. Het idee is om voor de Europese prijswinnaars een verzamelbox samen te stellen met de volledige Top 100. Mission impossible. Probeer maar eens, op legale wijze, muzikale grootheden als The Stones, The Beatles en Queen op één verzamelaar samen te brengen. En dan niet vanuit commercieel oogpunt. De liefde voor muziek is in dit geval niet voldoende.
Lang verhaal kort: na het nodige telefoon- en faxcontact is daar het verlossende antwoord vanuit Hilversum. De Avondspits en de Duitse initiatiefnemers komen met een oplossing. Ik krijg de albums waarop de nummers staan die zijn terug te vinden in de Europese Top 100. Kortom Yesterday van The Beatles in de lijst? Het rode album in the pocket. Uiteindelijk wordt, bijna een jaar na dato, een pakket afgeleverd met ruim tachtig cd’s. Heel veel klassiekers maar ook juist muziek van bands uit de deelnemende landen. Van de Duitse Toten Hosen tot een aantal voor mij onbekende bands uit Oost-Europa. En … een zonnige verrassing uit Spanje.
Het muzikale cadeautje? Heroes Del Silencio! In de jaren negentig luisterde ik veel naar de Duitse radio. Daar hoor ik met enige regelmaat Entre Dos Tierras voorbij komen. In 1992 een hit bij de Oosterburen. Afkomstig van het in 1990 verschenen album Senderos de Traición. Het is het pre-internettijdperk dus het was geen kwestie van ‘Google en gij zult vinden’. In de Nederlandse tijdschriften die ik lees kom ik Heroes Del Silencio niet of nauwelijks tegen.
Helden van de stilte is de letterlijke vertaling van de bandnaam. In Nederland blijft het wat het succes betreft ‘oorverdovend stil’. In tegenstelling tot een aantal andere Europese landen waaronder, vanzelfsprekend, thuisland Spanje. Zelfs in Noord- en Zuid Amerika timmert de band flink aan de weg. In 1996 is het voorlopig einde oefening. Maar niet voordat de band in het kader van de Tour Macrogira Avalancha ruim 150 concerten geeft. Er wordt tussen de bedrijven door ook nog een MTV Unplugged sessie opgenomen. Maar op 6 oktober 1996 klinkt het voorlopige slotakkoord, want dan vindt het laatste concert plaats in Los Angeles.
Na elf jaar van muzikale stilte volgt in 2007 echter een korte reünie-tour. Twintig jaar na de release van debuut EP Héroe de Leyenda. Er staan tien concerten op het programma. Van Argentinië tot Amerika en van Mexico tot Spanje. Dat de band nog steeds geliefd is blijkt wel uit het aantal bezoekers tijdens het concert in Valencia. Maar liefst 90.000! Aansluitend op de tour volgt een live album. Simpelweg Tour 2007 getiteld. Vergezeld van een bonus CD met de registratie van het reünie concert in Mexico City. Zanger en frontman Enrique Bunbury stort zich vervolgens op een nieuw muzikaal avontuur: Los Santos Inocentes. Voor Heroes del Silencio rest niet meer dan … stilte!
