Het begrip ‘oorlog’ stond bij mij altijd synoniem voor de Tweede Wereldoorlog. Een oorlog in óns land. Maar 25 jaar daarvóór werd Europa ook al geteisterd door een grote veldslag: de Eerste Wereldoorlog. Wij als Nederland verklaarden ons neutraal. Een status die de strijdende partijen om uiteenlopende redenen respecteerden. Op een vergissingsbombardement op Zierikzee na van de Engelsen, bleef de schade dan ook beperkt.
Maar vlak over de zuidgrens woedde er een verschrikkelijke loopgravenoorlog die miljoenen soldaten het leven zou kosten. Totdat het in november 1918 eindigde met de overgave van de Duitse bezetters. Deze werd ingeleid door een Amerikaans offensief in waar Sabaton ons in 82nd All The Way mee naar terug neemt.
De band, altijd gefascineerd door historische veldslagen, beschrijft het leven van de Amerikaan Alvin York, die vanuit Tenessee als onderdeel van de 82nd Division wordt uitgezonden naar Europa, om daar in de loopgraven te vechten. Hij werkte zich op tot korporaal en zou in de VS uiteindelijk een van de meest gedecoreerde legerofficieren van WO I worden.
En dat had hij mede te danken aan het veroveren van ‘Hill 223’. Op die heuvel stond een Duitse machinegeweer-post die de opkomende geallieerden bij bosjes neermaaide. Na een eerste vruchteloze poging om op te stomen kreeg hij de opdracht om met 16 anderen te infiltreren achter de linies van de Duitsers.
Dat lukte: de soldaten overvielen het Duitse hoofdkwartier en maakten een groot aantal gevangenen. Toen ze de machinegeweer-post het zwijgen wilden opleggen ontstond er echter een schietpartij waarbij alsnog zes doden aan Amerikaanse zijde vielen. De Duitser die op York schoot, wist hem alleen niet te raken en toen diens geweer leeg was besloot hij zich over te geven. Met 130 krijgsgevangenen toog de korporaal vervolgens terug naar zijn collega’s.
Een verhaal bij het liedje waar ik geen weet van had. Ik viel bij 82nd All The Way in eerste instantie vooral voor de powermetal. Het nummer van Sabaton greep mij in het bijzonder door de rammende gitaren, het waanzinnige tempo en die indrukwekkende stem van de zanger. Met het bezongen stukje historie erbij vind ik het echter nóg toffer. Het past het heldenverhaal als een jas.
