Van de optredens waar ik niet bij was maar wel bij had willen zijn, staat Run The Jewels in de Pandora zaal in Tivoli-Vredenburg erg hoog in m’n lijstje. Ik kende RTJ (voor intimi) destijds nog niet, dus logisch dat ik er niet bij was, maar hoorde van mensen die er wél bij waren dat het kneitergoed was. Sindsdien volg ik de groep van El-P en Killer Mike best wel op de voet. De reden daarvoor? RTJ gaat niet over de bitches en bling, maar gaat vooral over de inhoud. Sociaal engagement op het punkesque af, flow en mega VETTE producties. Donkere sounds die subwoofers naar de schroothoop verbannen, gelardeerd met gelaagde variaties in de melodieën en arrangementen. Dus alles wat een hiphop artiest moet hebben.
Maar het gaat dus vaak ook echt ergens over. En zonder El-P daarin teniet te willen doen, denk ik dat veel van het sociaal engagement met name van Killer Mike afkomstig is. Hij staat ook bekend om zijn politieke statements. Hij sprak meer dan eens zijn steun uit voor Bernie Sanders, is activist op thema’s als systemisch racisme en heeft een serie op Netflix (Trigger Warning With Killer Mike) waarin hij ook onderzoek doet naar het achterstellen van de zwarte gemeenschap. En wat krijg je als je dan alles in de muzikale blender gooit met een snufje Zack de la Rocha?
Ju$t ‘m. Een zeer stevige drieledige aanklacht.
Enerzijds gaat het over het hebben van een academische titel en het hebben van volgers op social media en hoe dat de graadmeters voor succes zijn. En daar zijn ze niet onverdeeld positief over, want anderzijds gaat het er om dat je vast zit in het neoliberaal systeem van superrijken. Maar bovenal is het een verwijzing dat het niet uitmaakt hoe succesvol je bent, er nog altijd voormalig eigenaar van tot slaaf gemaakten op het papiergeld in Amerika staan. Het is dus een diep cynische spiegel die wordt voorgehouden over dat slavernij weliswaar is afgeschaft, maar ook dat het geld dat verdiend wordt door de succesvolle personen uit de zwarte gemeenschap ontsierd worden door de beeltenissen van discutabele presidenten uit het verleden. Get it?
Maar die productie, oh die productie is zo meesterlijk goed. Minimalistisch, dreigend met een diepe bass ,maar wat het afmaakt zijn de zangerige koortjes op de achtergrond. Daarnaast zit het signature vier beat aftelmoment van Pharrell aan het begin van het nummer. Maar omdat hij het nummer niet geproduceerd heeft denk ik dat het een kleine kwinkslag van het productieteam is.
Hoe dan ook, voor mij wordt hiphop bijna niet beter dan dit nummer. Wat is dit krankzinnig vet. En ben je nog niet overtuigd, luister ook maar eens naar Legend Has It, Call Ticketron, of Blockbuster Night pt.1. Allemaal geweldig goed.
