Zo’n jaaroverzicht van Deezer is confronterend, en verrassend. Ik luisterde in 2022 te veel naar The War On Drugs (dat kwam door het concert in april), en Drive van R.E.M., maar dat kwam omdat ik de riff wil leren spelen op m’n gitaar. Dat die prachtige live plaat van Townes Van Zandt het meest door me gedraaid is, verbaast me evenmin. Ook oude muziek klinkt soms als nieuw.
Waar ik wel door verrast was, was mijn meest gedraaide song van 2022: It’s In Your Heart Now van Destroyer, de openingstrack van het album Labyrinthitis. Ik was ‘m uit het oog verloren, de Canadees Dan Bejar, want hij is in feite Destroyer. Z’n song Kaputt uit 2011 prijkt al jaren bovenaan m’n melig getitelde playlist Les Canédiens (want tweetalig land), maar verder dan die prachtige single was ik tot dit jaar nooit gekomen.
Net als Kaputt is It’s In Your Heart Now een rustig voortkabbelende song. Met een vreemd ritmische intro, alsof de band nog moet scherpstellen. Maar dan komt na een halve minuut een hypnotiserend gitaarmotiefje tevoorschijn dat bijna zeven minuten wordt herhaald, maar telkens in een andere context; met elektrische gitaar, met drumbreak, en met synthesizer. Het geluid wordt steeds voller, de drumloop ploegt onverbiddelijke voort. Zo brengt Destroyer je langzaam in de stemming van z’n nieuwe album.
Je kunt er met gemak de reis inzien die je zelf door het jaar maakt. 2022 was voor mij een jaar van opkrabbelen, rust vinden in m’n hoofd en m’n weg weer vinden in het leven. Het landschap verandert en je maakt een persoonlijke ontwikkeling door, maar er is een terugkerend thema. De gebeurtenissen sla je op in je hoofd; en je hart. De titel is een mantra, de schaarse tekstfragmenten roepen levensvragen op:
You want to go home
You want to know the way
And the when
And then why, somehow
Achteraf is het niet gek dat It’s In Your Heart Now m’n meest gedraaide track van het jaar was. Een prachtsong die nog veel langer dan die toch genereuze zeven minuten zou mogen duren. En dan heb ik de rest van Labyrinthitis niet eens gehoord. Simpelweg omdat ik niet verder dan die sublieme openingstrack kom.
