Loretta Lynn/The White Stripes – Rated X

In het voorjaar van 2006 ging ik samen met vriendin en studiegenoot Marianne op muziekbedevaart in de Zidelijke staten van Amerika. Zij had even tevoren nog de vakantiebeurs bezocht, ik tikte op eBay een gehavend exemplaar op de kop van de eenmalige Lonely Planet-uitgave over Georgia, Tennessee, Mississippi en Louisiana. Op de itinerary prijkten uiteraard de voor de hand liggende bezoekjes aan Graceland, de Grand Ole Opry en Bourbon Street, maar veel excursies bedachten we ter plekke, de staatsgrenzen doorkruisend in onze Chrysler 300. Zo belandden we in pretpark Dollywood met zijn 70 mph achtbanen, stonden we aan de roulettetafel op een ouderwetse radarstoomboot annex drijvend gokpaleis en bezochten we de shotgun shack waar Elvis opgroeide.

Aan het einde van de reis hadden we ook een rijtje dingen die we jammerlijk misliepen: de viering van Bonnie & Clyde-dag (met als hoogtepunt het naspelen van de fameuze shootout) en het bezoeken van een dienst van de reverend Al Green schieten me direct te binnen. Bij één hoogtepunt moest Marianne verstek laten gaan, aangezien ze doodziek in bed lag. Wat we aanvankelijk aanzagen voor een griepje, bleek een acute blindedarmontsteking, die onze reis met een week verlengde. Ik wilde haar niet in de States achterlaten, dus viel er wat tijd stuk te slaan. De platenzaken had ik wel zo’n beetje gezien, maar op zoek naar alternatieven stuitte ik op (Dukes of) Hazard-Run (voor een toekomstig blog) en op Hurricane Mills: het plaatsje waar de ranch van Loretta Lynch te vinden is.

Nog maar kort geleden ontviel ze ons en wijdde collegablogger Mersad Rebronja een waardige eerbetoon aan ‘de coal miner’s daugher’. Terecht plaatste hij Lynn’s handelsmerk centraal; een dame die zich niet zomaar liet intomen door het conservatieve country establishment en zonder gene manlief Mooney op de hak nam in Don’t Come Home A Drinkin’ (With Lovin On Your Mind) en You Squaw Is On The Warpath (in de countrymuziek weten ze wel raad met een puntige titel). Op haar best was Loretta in nummers waarin ze een potentiële rivaal de oren waste (You Ain’t Woman Enough, Fist City). De kroon op haar werk is echter het door Mersad aangehaalde Rated X, waarin Lynn het meten met twee maten ter discussie stelde, dat gescheiden vrouwen meer dan eens treft.

Een cover van het nummer trof ik op de achterzijde van Hotel Yorba, een singletje dat ik in 2002 bij me stak na een concert van The White Stripes in Tivoli. De jolige A-kant

Let’s get married
In a big cathedral by a priest
Cause if I’m the man you love the most
You could say I do at least

vormde een perfecte balans met het serieuze Rated X

And when your best friend’s husband says to you
You’ve sure started lookin’ good
You should’ve known he would
And he would if he could and he will if you’re rated X

op de B-kant. Jack en Meg bleken grote fans van Lynn die hun doorbraakalbum White Blood Cells (2001) hadden opgedragen aan de country vedette. Lynn nodigde hen uit op haar ranch, resulterend in de door Jack White geproduceerde, glorieuze comeback Van Lear Rose (2004).

Tijdens de uitvoering van Rated X kroop Jack in de huid van Loretta, zonder daarbij het geslacht van het nummer aan te passen (iets dat hij eveneens achterwege liet bij The White Stripes-cover van Dolly Parton’s Jolene van een jaar eerder). Het gerucht deed lange tijd de ronde dat hij getrouwd was met zus Meg. Ten tijde van hun doorbraak waren ze echter al gescheiden, waarna de zanger haar naam behield. Vrijgevochten jongen, die Jack; je snapt gelijk waarom Loretta alle vertrouwen in hem had.