In 1996 deed zich in de driehoek Alkmaar-Heerhugowaard-Langedijk een merkwaardig verschijnsel voor: de lantaarnpalen, elektriciteitskastjes en de paaltjes waarop de oversteekdrukknopjes gemonteerd zitten (geen idee hoe die gingen genoemd worden) zaten volgeplakt met stickers van een band waar nog niemand van gehoord had. Nader onderzoek leerde dat het hier ging om The Shavers, een surfrockband die in recordtijd geliefd zou worden in heel Nederland, maar wereldberoemd in Noord-Holland.
De – nogal – in het oog springende frontman van deze band was Hans Boomsma: een reus van een vent (in alle richtingen), beeldend kunstenaar, dichter en, gezien zijn talloze tatoeages, zelf eveneens een wandelend kunstwerk. Artiestennaam: Johannes de Boom, want dat klinkt net wat cooler. Zoals ik onlangs heb gelezen hadden de tattoos niet alleen een esthetische functie (een kapotgemaakt lichaam weer mooi maken), maar was het tatoeëren tevens een vorm van pijn die Hans zélf kon bepalen. Een psychologisch trucje dat hij blijkbaar nodig had. Want Hans heeft pijn geleden. Pijn waar hij geen vat op had. Al zo’n slordige veertig jaar had Hans last van een zeer hevige vorm van reuma. Dit zorgde ervoor dat hij meer tijd doorbracht in ziekenhuizen dan dat hij zich bezig kon houden met zijn geliefde bezigheden en al sinds lange tijd in een rolstoel zit. Of een scootmobiel, wat hem de mogelijkheid bood om alsnog de straten en het plaatselijke winkelcentrum een stukje op te fleuren.
Al deze ellende had geen merkbare invloed op het humeur van Hans. Een grotere positivo zal je zelden zijn tegengekomen. Overigens ben ik ook zelden een grotere innemer van alcohol tegengekomen. De shotjes en kopstoten die hij aan iedereen uitdeelde deden je ruggengraat verstrakken. Zelf had hij daar een veel betere uitdrukking voor, maar als gevolg van drank ben ik die vergeten.
Eveneens ben ik vergeten hoe vaak de band een afscheidsconcert heeft gehad. Wat zeker is dat dit gebeurd is in het jaar 2006. De reumaklachten van Hans vielen niet meer te combineren met de band. De – op dat moment – laatste tour ging langs liefst 38 podia, want The Shavers houden van hun fans. Toch bleef het blijkbaar jeuken bij Hans. In 2009 werd de band nieuw leven ingeblazen en gingen hij en de broertjes de Jong weer de hort op. Alweer in 2011 kwam er noodgedwongen een einde aan dat avontuur: gitarist Cock de Jong (voormalig The Rousers) bleek kanker te hebben, zonder uitzicht op genezing hiervan. Er werd een emotioneel afscheidsconcert gegeven in de (niet meer bestaande) Waerdse Tempel te Heerhugowaard. De opbrengst ging naar een goed doel. Later in het jaar overleed Cock op 55-jarige leeftijd.
Daarmee zou dus de hoeveelheid afscheidsconcerten op twee komen, ware het niet dat er in 2019 nog een concert werd gegeven in een uitverkocht Paradiso. Hans deed zijn zang- en brulwerk vanuit een rolstoel, Theo de Jong (ooit Skotwal) nam als vanouds plaats achter de trommels en zijn zoon Eg nam de rol van diens oom als gitarist over. Het resulteerde in een zaal vol met punkrockers van middelbare leeftijd die omver werden geblazen door het gitaarspel van een 16-jarige. De avond werd gecompleteerd door leden van Peter Pan Speedrock en de onvermijdelijke Dikke Dennis. Dit zou dan dus (achteraf) afscheidsconcert nummer drie geweest moeten zijn, hoewel ik de indruk heb dat er nog eentje was.
Zeker is dat op 20 november daadwerkelijk (nu echt) het laatste saluut aan de band wordt gebracht. Er is namelijk opnieuw een bandlid die hoogstpersoonlijk gaat kijken of er in de hemel daadwerkelijk geen bier is. Op de nacht van woensdag 14 september 2022 is Hans vredig in zijn slaap overleden. Het 74-jaar oude lichaam was op. Het bovengenoemde concert gaat wel door, maar hoe dat gaat eruit gaat zien is nog niet helemaal duidelijk. Mijn gok is dat de heren van Peter Pan weer langskomen, Guido Bruin het een en ander zal meespelen, dat Eg ons wederom zal verbazen met zijn volwassen gitaarspel en Dikke Dennis de boel aan elkaar gilt. Als enig overgebleven origineel bandlid zal Theo wel gaan trommelen, vermoed ik. Dit alles zal plaatsvinden in de Victorie te Alkmaar. Ongetwijfeld kunnen we voor de laatste keer lekker meeblèren met Drinken Drinken Drinken, Ranzig en… de moeder aller meezingers: Halverine (Gadverdamme).
