Vrijheid is loslaten. Je oude veren afschudden, je schepen achter je verbranden, de ketens van het verleden afgooien. Niet achteromkijken, maar vol goede moed voorwaarts gaan. Vrijheid is een kwestie van durven. Vrijheid is dan ook een beetje eng.
Vrijheid is je eigen wil volgen, en daarvoor zul je eerst moeten nagaan wat je eigenlijk wilt. Wil je echt iets, of wil je het omdat je omgeving vindt dat je iets moeten willen. Je zult eerst je eigen grenzen moeten kennen om die grens over te kunnen gaan. Vrijheid is met kennis van zaken kunnen beslissen. Vrijheid is niet buiten de wet staan, maar de wetten zo goed mogelijk te benutten.
Eind jaren ’80 ging ik als jong volwassene zelfstandig wonen, en al snel ontdekte ik dat de vrijheid die ik genoot niet moest verwarren met vrijblijvendheid. Vrijheid betekende vooral verantwoordelijkheid zijn voor jezelf, op eigen benen staan, richting geven aan je leven. Je eigen keuzes leren maken.
In mijn nieuwe omgeving werd mijn ook muzikale bubbel enorm opgerekt, en kwam in aanraking met de eerste golf van house en dance muziek. Het is in mijn ogen muziek die alleen gedijt op de dansvloer, en nergens anders. Ik blijf het nog steeds een beetje ironische gedachte dat je thuis op de bank naar dancemuziek gaat luisteren, maar zo nu en dan is er dancemuziek die de oversteek maakt naar het radiovriendelijke popgenre. Zo ook onderstaande dance-classic uit 1991 van Rozalla. Ze is afkomstig uit Zimbabwe, waar ze al een tienersterretje was. In 1988 verhuisde ze naar Londen om het hogerop te zoeken en dat lukte op slag, al blijft ze een klassiek voorbeeld van een One Hit Wonder. Met Everybody’s Free scoorde ze wereldwijd een dikke hit maar daarna gebeurde er niet veel meer. Al schijnt ze nog altijd op te treden, om hoofdzakelijk deze ene hit ten gehore te brengen.
In mijn ontluikende bestaan als jong volwassene op eigen benen was dit lied de ultieme soundtrack. Nieuwe werelden gingen voor me open, in dit geval dus ook muzikaal, en ik genoot steeds meer van de vrijheid. Ik realiseerde me dat letterlijk alles mogelijk was, dat ik alle kanten op kon, het was alleen een kwestie van een keuze maken uit het intimiderend grote aanbod van richtingen die ik kon inslaan. Vrijheid is soms ook keuzestress, alsof je voor een supermarktschap staat met 100 verschillende potten appelmoes. Soms is het ook wel fijn als er maar twee soorten appelmoes zijn om uit te kiezen.
