Er is zo verschrikkelijk veel muziek te luisteren. Het is onmogelijk om alles bij te houden. Spotify, YouTube, sowieso het internet. Wanneer je eenmaal gaat zoeken gaat er steeds weer een wereld voor je open. In ieder geval voor mij. Ik hou er van om muziek te ontdekken en of het nu oud of nieuw is maakt mij niet uit. En vaak kom je van het ene bandje bij de andere artiest. Er is zoveel te ontdekken als je niet de gebaande paden zoekt.
Zo ook deze keer. Het is inmiddels al even geleden dat Poetin zijn eigen land in een oorlog de Oekraïne in sleepte. Bewonderenswaardig overigens hoe Oekraïne stand blijft houden en vecht voor president en vaderland. Laten we hopen dat deze waanzin snel over zal zijn, want oorlog is nooit een antwoord.
Los van de manieren waarop we dit land kunnen helpen met financiële middelen of andere bijdragen, kwam ik erachter dat ik vrij weinig van Oekraïense bands of artiesten ken. Dus met Spotify aan mijn zijde begon ik onlangs die omissie goed te maken. Dan eerst maar eens de populaire muziek langs. Veel rap, veel dance en materiaal wat daar in de lokale hitlijsten staat en dat is meestal niet mijn muzieksmaak. Wat wel opvalt is dat veel populaire artiesten oude invloeden gebruiken, waardoor de muziek echt wel anders klinkt.
Uiteindelijk kwam ik uit op een aantal playlisten die meer de (Indie)rock kant opgingen. En daar zaten meer bands in waar ik wat mee had. Veel Oekraïense vocalen en relatief weinig Engels. Ook als je de bands op internet opzoekt, vanuit het verleden een goede en diepe band met Rusland die de laatste weken ook via hun social media kanalen hardhandig wordt doorgeknipt. Zonder uitzondering op dit moment weinig aandacht voor muziek. En dat is niet meer dan logisch.
Een band die er bij mij uitsprong van Odyn v Kanoe. In het Nederlands vertaalt als ‘alleen in een kano’. Een band die als kunstuiting rond 2010 werd opgericht door een groep mensen die elkaar niet echt kenden, en ook geen specifieke achtergrond in muziek hebben. Uiteindelijk bleven er drie personen over die de kern van de band vormden en in 2016 en 2021 twee albums uitbrachten. Overigens allebei met als titel de naam van de band. Lekker handig zou je zeggen. Inmiddels niet alleen meer bekend in hun thuisland overigens, want er was in mei zelfs een tournee gepland in Amerika en Canada, maar deze is logischerwijs uitgesteld.
In 2021 kwam dus ook het nummer У Mене Hемає дому uit. De vertaling is ‘ik heb geen (t)huis)’ en laat horen wat de band allemaal in huis heeft. Emotionele zang die nergens uit de bocht vliegt, je voelt de ingehouden spanning in de muziek en ook de bijbehorende videoclip is bijzonder knap gemaakt. Wat mij betreft een mooie ontdekking uit dit door oorlog verscheurde land. Wellicht door het luisteren en onder de aandacht brengen van deze band ook een kleine bijdrage aan deze kant.
En de andere kant: Er is zo verschrikkelijk veel muziek te luisteren. Waar ga ik verder?
Foto: RomanYar
