We moeten het even hebben over Alt-J. In deze bange tijden is Alt-J mijn hoop voor de toekomst van de alternatieve muziek. Tien jaar geleden maakten ze grote indruk met hun debuut An Awesome Wave (met onder meer het weergaloos mooie Matilda). Hun nieuwe album The Dream is wat mij betreft nu al een kanshebber voor album van het jaar 2022.
De stijl van Alt-J laat zich het beste omschrijven als arty-farty indie. Folky maar toch met elektronische invloeden. De muziek blijft altijd spannend door slim knip-en-plak-werk en samples. The Dream is in mijn ogen nog beter dan hun debuut (en alles wat daar tussenkwam), omdat Alt-J meer is gaan experimenteren met verschillende stijlen. Van het bluesy Walk A Mile, tot het filmische Bane; Hard Drive Gold klinkt zelfs als een radiovriendelijk hitje in de stijl van Portugal The Man.
Maar het summum van dit prachtige album is het middenstuk; een drieluik dat begint met het uiterst ingetogen Get Better. Het nummer is geschreven tijdens de coronapandemie. Get Better mag dus ook letterlijk geworden nomen, maar gaat volgens mij ook over de hoop dat we ooit weer uit deze shit komen. Het nummer is zo mogelijk nog lieflijker dan Matilda:
Get better, my darling, I hope you will
Vooral de sample waarin je een vrouw ‘Get better’ hoort wensen, met een ietwat nerveuze giechel erachter, is werkelijk prachtig. Maar ik zei drieluik: Get Better wordt gevolgd door Chicago, dat lijkt geïnspireerd door deephouse club-muziek. Ik krijg er althans beelden bij van een dansvloer in de kleine uurtjes.
Philadelphia vervolgens is het bombastische einde van het middenstuk, dat qua sound in de eerste luisterbeurt vooral wordt gedomineerd door de opera-achtige zang. Als je het liedje vaker luistert, valt vooral op hoe mooi het liedje van onheilspellend oplost in optimisme. Rond 2:18. Geheid kippenvel.
Prachtig album. Ik heb de Deluxe cd al een tijdje in bezit en die staat dagelijks op. Telkens ontdek ik een ander hoogtepunt. Het begon met the Actor, daarna het genoemde 3-tal uit de recensie en inmiddels zit ik bij Powders. Ook daarin een sample op het einde die het het nummer een boost geeft. Maar het fijne van deze plaat is dat hij nooit inzakt en je ongemerkt meeneemt naar andere (hogere) sferen. Alt-J is dè band van dit decennium; zeer eigen geluid en een grote diversiteit. Album van het jaar, dat staat al vast. Hopelijk wordt het optreden in Brussel eind dit jaar dan maar meteen het concert van het jaar. Het zou goed kunnen.