Regelmatige lezers en luisteraars van het Snobuur weten dat ik niet heel veel heb met rap. Veelal een herhaling van zetten opgeleukt met samples en gezongen door hoodies die hun ghetto-cultuur verheerlijken, maar zodra ze de poen hebben onmiddellijk vertrekken. En waar iedereen tegenwoordig een #MeToo aan zijn broek krijgt wanneer er een hand op een schouder gelegd wordt is het op rapgebied bro’s en ho’s voor en na en wordt er vrouwonvriendelijk driftig gezwaaid met bepaalde lichaamsdelen aangevuld met graaiwerk. Ook qua muziek snap ik die hype van Amerikaanse rappers niet.
Daarom is het waarschijnlijk vreemd dat juist ik een oproep doe voor meer Rap. In alle gevallen een weeskindje in de Snob 2000, maar dat is niet de reden voor mijn oproep. Er is namelijk veel goede verrassende Rap – let op volgorde van mijn woorden = net even anders – en helemaal uit de Lage Landen. Zo kwam ik laatst Ondergronds Verzet tegen met Pascal Griffioen, beter bekend als Def P. (Osdorp Posse). Alweer uit de vorige eeuw, maar een prima EP. Maar zo ook (Steven) Engel die vorig jaar met Alles Nog Open een uitstekend album uitbracht. Nog een paar? Vooruit: De Nederlandse Latifah (On Lock) en ‘t Gilde (Niet Op Straat) en uit de zeroes Adje (Hele Meneer), Zwart Licht (Vanaf Nu) en Zo Moeilijk (Nijmeegse Modo). En dan laat ik bijvoorbeeld Urban Dance Squad en Gotcha! uit de vorige eeuw maar even achterwegen. Oké, twee van over de grens vielen mij op: Rejjie Snow, Tinashe & Grouptherapy (Disco Pantz) en Mura Masa Ft. Slowthai (Deal Wiv It).
Maar er is sinds een tijdje nog eentje onder mijn huid gekropen en elke keer wanneer ik het hoor (of draai) word ik vrolijk. Het klinkt namelijk als een combinatie van rap, soul en gospel met een geweldige panfluitsample. Retedansbaar. Celebrate is opgedragen aan haar moeder, die haar alleen opvoedde vol liefde en geluk.
Coely is in Antwerpen geboren (van Congolese afkomst), die inmiddels al support deed voor Snoop Dogg, Kanye West en Kendrick Lamar. Eigenwijs in de beste zin van het woord bewandelt ze haar eigen weg en haar debuutalbum Different Waters is van grote klasse. Wereldklasse, maar dat zou betekenen dat er in de Lage Landen geen wereldsterren zouden zijn. Onzin, natuurlijk. Maar het geeft wel aan dat er teveel naar het buitenland gekeken wordt. Coely is namelijk geen rap minder dan bijvoorbeeld Lauryn Hill in haar hoogtijdagen, maar geen van de singles van het album werd een hit in België of Nederland. Onbegrijpelijk.
