Het is herfst, de bladeren vallen van de bomen en dat wil zeggen dat we naar het eind van het jaar toe kruipen. Dat betekent niets minder dan dat de Snob 2000 in aantocht is. Eén van de hoogtepunten in het jaar voor alle Ondergewaardeerde liedjes-snobs. Als pleitbezorger voor Nederlands product was ik vorig jaar zeer verbolgen dat Ellen ten Damme niet in de lijst stond en daarom begin ik maar vast een campagne voor een kanshebber binnen haar oeuvre: Het Regende Zon.
Ten Damme brengt het lied zoals alleen zij het kan, bijna als een smartlap, maar dan met iets extra’s dat ik niet kan vatten in woorden. Het lied sleept je mee en de tekst is ongekend schoon. Het is ook niet de minste die dit gedicht heeft gemaakt, namelijk Remco Campert. Om het gedicht ten volle tot recht te laten komen heb ik gekozen voor de lange versie waar de hele tekst wordt gezongen en natuurlijk omdat dit lied niet lang genoeg kan duren.
Je moet bij goede gedichten vooral een eigen interpretatie geven aan de tekst en daarom wil ik er niet te veel over zeggen. Wel wil ik wijzen op de mooie schoonheidsstijl van de niet afgemaakte zin. Juist hier is het mogelijk om een geheel eigen invulling te geven aan gevoel en interpretatie. De mooiste niet afgemaakte zin van Het Regende Zon vind ik aan het einde van dit couplet:
Wou ik je wijzen
Op de tand der tijden
En hoe ons hart desondanks
Vul maar in…en doe dat tenslotte vooral wanneer je je Snob 2000 lijst gaat samenstellen binnenkort.
Foto: Paul Luberti
