Er zijn van die radioprogramma’s die je nooit meer vergeet. Voor mij was de Avondspits zo’n programma. Ik denk dat Frits Spits mij de liefde voor muziek heeft verrijkt. De manier waarop hij zijn programma presenteerde, hoe de liefde voor muziek daar tot uitdrukking kwam was ongekend. Voor mij het radioprogramma van mijn jeugd.
Maar er zijn er meer. Ik noem Countdown Cafe, Curry & van Inkel, Het Weeshuis van de Hits en zo kan ik nog wel even doorgaan. Over die programma’s wil ik het nu niet hebben, maar wel over een programma waar ik eind jaren ’80 nieuwe muziek vandaan haalde, namelijk de Miniparade van de KRO.
Tegenwoordig met Spotify is het makkelijk, maar eind jaren ’80 zat ik aan de radio gekluisterd om nieuwe muziek te horen en dit was een programma wat alleen maar nieuwe muziek liet horen, omdat wekelijks daar de ‘Speciale aanbieding’ werd gekozen. Over het nummer waar ik eerder deze maand een blog over schreef (The Icicle Works – Little Girl Lost) is bijvoorbeeld Speciale Aanbieding geweest. Maar, zoals ik daar al schreef, dat was zeker geen voorbode van een Top 40 notering.
Datzelfde geldt voor het nummer van vandaag. In Engeland een kleine hit, maar in Nederland, ondanks aardig wat airplay nergens in de hitlijsten te vinden. Ik weet dat zelfs mijn lokale platenboer het niet altijd makkelijk had om de singles van de nummers die in de Miniparade werden gedraaid in te kopen, maar het lukte hem bijna altijd wel. Zo werd dit programma een belangrijk middel voor mij om nieuwe muziek en nieuwe bands te ontdekken.
Zo ook deze band. The Bible uit Cambridge in Engeland. Ik kende de band al van het nummer Graceland (uit 1987, ook alleen een kleine hit in Engeland) en viel op hun volwassen manier van het spelen van catchy popliedjes. Het duo Boo Hewerdine en Tony Shepherd stonden aan de basis van deze ban en wisten een aantal jaar mooie albums te maken die vol stonden met dit soort nummers.
Aanstekelijke popliedjes, makkelijk meezingbaar, maar toch knap ik elkaar gezet. Hewerdine heeft een goede stem en laat de teksten tot zijn recht komen. Raar dat de band nooit in Nederland voet aan de grond heeft gekregen.
In augustus staan de vergeten hitjes centraal; liedjes die de absolute top niet wisten te halen of zelfs gewoon in de vergetelheid dreigen te komen. Liedjes ook die een vette herinnering oproepen bij de auteur van de blog.
