Een elegant poplied, de orkestratie van jaren her gebracht naar de jaren tachtig. Retro wordt dat genoemd, maar het mag gerust tijdloos heten. Ik weet nog dat het me in 1989 zeer aansprak. Uiteraard kende ik Swing Out Sister. De hits van een paar jaar daarvoor, Breakout en Surrender, waren niet ongemerkt aan me voorbij gegaan. Het was prima popmuziek. Toch raakten die nummers me niet zoals You On My Mind dat uiteindelijk wel deed.
Ik was zeventien jaar in 1989 toen dit nummer uitkwam. Al een jaar of drie luisterde ik als een fanaat naar de radio, en was altijd op jacht. Mijn vingers zaten bijna continu op de play- en opnameknop van mijn radiocassetterecorder om nieuwe nummers te vangen. Sinds een paar maanden had ik echter ook voor het eerst een eigen CD-speler en bezocht ik dus ook steeds vaker platenzaken. Niet alleen begon ik voorzichtig CD’s voor mezelf te kopen, ook vond ik het gepast dat voor de verjaardag van mijn vader er een CD-single moest worden gekocht. Mijn keuze was gevallen op You On My Mind. Met name omdat ik het zelf een mooi nummer vond, maar ook omdat ik dacht dat de retro invloeden hem zouden moeten aanspreken. Want het klonk naar vroeger.
De reactie op het cadeau was wat lauw. Ik realiseerde me op dat moment weer eens dat iedereen een eigen muziekbeleving had. Smaken verschillen. Uiteindelijk werd het singletje best vaak gedraaid, alleen dan wel door mij alleen. Toch bleef ik het in de verte raar vinden dat de man die tot dan toe voor een groot gedeelte mijn muzikale smaak had beïnvloed er niet in kon horen wat ik hoorde. Als ik er nu weer naar luister, dan snap ik het wat beter. Zou mijn zoon over een paar jaar mij op mijn verjaardag een dergelijk nummer cadeau doen, dan zou ik wellicht ook niet heel erg onder de indruk zijn. Al zal ik wel wat meer enthousiasme tonen. Door het ouder worden en door het ontdekken van nieuwe geluiden verandert je smaak per slot van rekening. Het jaar 1989 was voor mij ook het laatste jaar dat ik fanatiek hits en hitjes zat te luisteren. Mijn vingers vonden in de jaren negentig steeds minder vaak de play- en opnameknop. Ik kocht CD-albums en ook mijn smaak veranderde snel. Het werd steeds breder, steeds minder hit-gevoelig. En als een uitdijend heelal is de rek er op dit moment nog steeds niet uit.
Wat dat betreft is You On My Mind iets van het verleden, lichtjaren terug. Al herken ik de aantrekkingskracht van toen nog wel. Ik bewonder het feit dat het nummer een prachtig eerbetoon was. De orkestratie en de compositie zelf grepen terug naar grootheden als Burt Bacharach en Jimmy Webb, zonder dat het nummer echt ouderwets was gaan klinken. Als je er over nadenkt, eigenlijk best knap dat het een zweetsok van zeventien zo aan wist te spreken. Het werd geen tophit. In de top 40 bereikte het nummer de 18de positie. Na een paar weken was het uit de lijst verdwenen. Verdwenen, maar op één of andere manier nog steeds in mijn gedachten
In augustus staan de vergeten hitjes centraal; liedjes die de absolute top niet wisten te halen of zelfs gewoon in de vergetelheid dreigen te komen. Liedjes ook die een vette herinnering oproepen bij de auteur van de blog.