Mijn eerste ervaring met Ondergewaardeerde Liedjes was – en met mij waarschijnlijk vele anderen – de Snob 2000. Ik denk dat ik 17 was toen ik er eerst weet van kreeg, en dit bood een briljant platform voor de redelijk muzikaal gefrustreerde en zeker weten snobistische sufferd die ik toen was. Ik stemde hartstochtelijk, en ik luisterde gepassioneerd… En ik haatte het: ik kende haast geen enkel nummer wat voorbijkwam! Wat was het een ongekende klap in m’n gezicht, toen bleek dat ik blijkbaar géén muziekkenner was. Achteraf gezien was tien keer op Pearl Jam stemmen een indicatie dat ik misschien wat verder had mogen kijken als ik mijn arrogantie had willen ondersteunen, maar ach, zo werkt jong zijn, toch?
Afijn, ik worstelde me door de Snob 2000 heen, hopende op een nummer wat ik kende (wat zelden gebeurde). Ik fronste me de taaie en confronterende uren door, totaal niet bezig met de mogelijkheid nieuwe muziek te ontdekken. En toen kwam het: een monster van een plaat. Dit nummer kwam uit m’n kleine JBL-Go gestapt en bleek een reus van vijf meter hoog te zijn. De voor mij nog vreemde klanken staarden me aan met kille ogen, en de wisselende ritmes knarsten de tanden. Verstijfd van verbazing luisterde ik 17 minuten lang naar mijn angstaanjagende, prachtige vijand, en onderwijl maakte mijn frons plaats voor een lach. Ik vraag na afloop aan het beest hoe het heet, en het antwoord luidt in een verrassend verwelkomende en warme stem: Grendel.
Grendel, herhaal ik kort voor mezelf, en nadat ik mezelf heb herpakt zet ik schaamteloos de Snob 2000 af en luister het nog een keer via YouTube. En nog een keer. Inmiddels zijn we bijna een uur verder en mijn enthousiasme betreffende Grendel is nog altijd onverminderd. Ik google wat een Grendel in godsnaam mag zijn, en het blijkt een afstammeling van Kaïn: een Gruwel, geboren uit broedermoord, en één van de grote tegenstanders van Beowulf. Mijn aandacht breidt zich uit naar de band, want welke nerds kunnen een nummer nou Grendel noemen en er mee wegkomen? Marillion. Een naam die me ooit wel eens was opgevallen, maar niet de aandacht kreeg die het verdiende. Het kwartje valt: de naam Marillion is een Tolkienreferentie. Ik ben verkocht. Mijn ouders blijken fan. Fish wordt later een held voor me. Marillion blijkt en blijft geniaal. Het zou gek genoeg nog een paar jaar duren voor ik me verder in hun materiaal verdiep, maar Grendel is me altijd bijgebleven (met name het ronduit briljante einde).
Na mijn confrontatie met dit beest werd mijn Snob 2000-ervaring aanzienlijk leuker; wie weet wat voor een pareltjes er nog meer langs zouden komen? Ik was in ieder geval klaar om me er in onder te dompelen; laat het me maar opslokken, laat me verdrinken.
In ditzelfde jaar dat ik fan werd van Ondergewaardeerde Liedjes schreef Eric van den Kieboom een eigen blog over Grendel, waar hij vertelt over zijn eerste ervaring met dit nummer; 33 jaar voordat ik het zou ontdekken. Het beschreven gevoel is nagenoeg identiek en dat bevestigt hoe tijdloos Marillion kan voelen. Eric, wat een geweldig stuk! Iedereen die op Grendel stemde dat jaar (waarvan ik verwacht dat Eric erbij zit): bedankt! Die 17 minuten hebben veel voor me gedaan als muziekliefhebber.
Sinds kort ben ik tot mijn grote blijdschap en dankbaarheid zelf blogger voor Ondergewaardeerde Liedjes, en wie weet geef ik ooit een vervelend 17-jarig kind ergens in een uithoek van Nederland eenzelfde openbaring. Dat zou de cirkel mooi rond maken. Ik ben nog steeds geen muziekkenner, die non-term kan me niks meer schelen. Ik wil gewoon zoveel mogelijk leren kennen of delen, en dan is er voor mij niks beter dan deze blogs en de Snob 2000. Blijf luisteren, blijf ontdekken!
In tien jaar Ondergewaardeerde Liedjes hebben onze bloggers onvoorstelbaar veel liedjes bewierookt: 4.659 om precies te zijn (allemaal verzameld in de Ultieme Ondergewaardeerde Liedjes-playlist). Deze zomer kiezen we hieruit de Ondergewaardeerdste Liedjes: welk liedje heeft echt nooit de waardering gekregen die het zou moeten krijgen en willen we dus alsnog in de popgeschiedenisboeken krijgen?
In juli kiezen onze bloggers er elke dag eentje uit; soms een liedje dat ze zelf ooit hebben gekozen, soms een liedje dat ze hebben leren kennen door een andere blogger. In augustus doen we een mooie strik om deze serie met een podcast in samenwerking met KINK, waarin deze pareltjes (en de verhalen erachter) voorbij komen.
