Dierenpark – Zwaar K*T

Persbericht. Voor het eerst in 15 jaar is afgelopen vrijdag 11 juni een nieuw album verschenen van Dierenpark. Op Riep Kwaad Neushorn (een anagram van Ouwe Hans Dierenpark) staan gloednieuwe songs, rariteiten en niet eerder uitbebracht werk. Het album werd voorafgegaan door de single en video IJsbeer; een cover van Grauzone en vaste prik tijdens optredens. Ouwe Hans kan het dus niet laten, want na de overdonderende terugkeer van Gruppo Sportivo in 2018 (Great) en de vele sideprojects is nu ook Dierenpark weer van stal gehaald. In 2015 had ik al over de bijna net-niet hit uit 1998 Poppiedool geschreven.

Dierenpark is wel gedecimeerd, want van de vier leden is nu slechts een duo overgebleven: Hans Vandenburg en charmeur Jan Obbeek. Hans Vandenburg heeft een waslijst aan bands en samenwerkingsverbanden achter de rug: Leo Unger Group, Gruppo Sportivo, Buddy Odor Stop, The Wishing Well, Ugly Head, Rubbers Of Prevention, Dierenpark, de Bloedverdunners en dan zal ik er nog wel een paar vergeten zijn. Her en der door de decennia heen nog wat solowerk (de jongste Posthumourly kwam vorig jaar uit) en tegenwoordig ook nog een eigen programma bij 40UP. Nee, stilzitten zit er niet in. Rot op met die geraniums. Je kan zeggen wat je wil over de muziek, maar niet dat er humor aan ontbreekt. Hans schroomt niet om anderen, zichzelf en maatschappelijke beeldvorming over de sliptong te laten gaan.
Jan Obbeek doet het ietsje rustiger aan. In de jaren negentig beroerde hij de gitaar en de trekzak in Les Charmeurs en vulde een Frans mondscheetje met woorden, want alle liedjes werden in de taal van Marianne gezongen. Een francofiel die in zijn vrije tijd Franse les geeft. Quel bordel!

Afijn, het nieuwe album. Ik kan natuurlijk mijn eigen inbreng geven, maar het persbericht van Hans en Jan was dusdanig dat ik maar voor een aantal liedjes even leentjebuur speel.
Het album Riep Kwaad Neushorn opent met het elektronisch rockende Dan Moet Je Niet Bij Mij Zijn, een song die zijn oorsprong heeft in 1996, maar pas nu is opgenomen omdat het volgens Hans met zijn tekst over ‘overleven in een hectische wereld’ actueler is dan ooit.
Een andere song die al jaren door Hans en Jan gespeeld wordt is het door Jan geschreven Ik Mis Je, een gevoelige ballade waar Jan wat Hans betreft zijn verdere carrière als songwriter op zou moeten baseren.
Over het gloednieuwe SlipKrakBreek vertelt Hans: Een vriend van me brak z’n heup in combinatie met het feit dat hij op zoek is naar een date. Hij glijdt uit, breekt ook iets en trekt zo de aandacht van een nogal bijdehante vrouw. Uitglijden en je heup breken is zo’n beetje hét onderwerp als je op leeftijd bent, dus het liedje zat eigenlijk al jaren in m’n hoofd en was in 10 minuten geschreven. Dit had moeiteloos op het album van de Bloedverdunners kunnen staan. Ouderdom komt met gebreken.
Le Charmeur en Figures Vagues zijn stukken die Jan en Hans een aantal jaar geleden opnamen voor een film die er uiteindelijk nooit kwam. Het zou een Franse film worden. Op Riep Kwaad Neushorn hebben de stukken eindelijk asiel gevonden.

Het album eindigt met Zwaar K*T, de allereerste samenwerking tussen Hans en Jan in 1996 die als bonus-track verscheen op Hans’ solo-album Commercial Break. Toen ik de titel zag wist ik onmiddellijk dat dit mijn keuze moest worden. De invalshoeken alleen al, want ik ben niet voor een gat te vangen. Ik zie zo trainer Eric Meijers commentaar geven op het liedje. Wellicht een recensie door de TV kantine? Of een aantal kutvragen uit de natte doos gesteld door iamTV, gevolgd door de smakelijke lach van René van der Gijp en het zure commentaar van Johan Derksen dat het zijn muziek niet is. Met alle respect voor Muziek voor Volwassenen, maar vijf ceedeetjes in een koffer mieteren en die dan draaien is geen radio maken, Johan.

In Zwaar K*T kan Hans het niet laten om even naar de mainstreamradio uit te halen die alleen maar buitenlands en (vaak) talentloze muzikanten vrijwel alle aandacht en airplay geven terwijl oudere musici van eigen bodem na jarenlang ploeteren geen poot meer aan de grond krijgen. Muzikaal steekt dit fantastisch in elkaar met Jan’s zang die enige vergelijking met Spinvis heeft, snijdend gitaarwerk en aan het einde gelardeerd met scherp commentaar en humoristische kwinkslagen à la Waldorf en Statler uit The Muppetshow.

De kans is klein dat het op mainstreamradio gedraaid gaat worden, maar ik sluit niet uit dat Zwaar K*T door de Indie-stations opgepikt gaat worden. Het verdient een stevige hit te worden, zodat Hans en Jan even glimlachend achter het stuur een denkbeeldige middelvinger kunnen opsteken.