Het moment is aangebroken dat ik me er in een blog aan ga wagen. Het K-woord. Ja, K-pop. Koreaanse popmuziek, door velen wordt het gehaat (oké, misschien is haat een sterk woord) en door velen is het geliefd. Zelf volg ik een breed scala aan muziekstromen en van K-pop ben ik al jarenlang fan (overigens ook van Japanse pop). Waarschijnlijk komt dit door mijn grote liefde voor anime (wat dan weer Japans is). De Koreaanse popmuziek is al vrij lang populair, maar sinds Blackpink onder de aandacht van de Westerse kant van de wereld is gekomen, neemt de populariteit nieuwe vormen aan. Blackpink: Light Up The Sky, een documentaire over de groep die op Netflix staat, geeft een goed inkijkje in de soms harde wereld van de K-pop muziek. De artiesten worden vaak op jonge leeftijd al klaargestoomd om een ster te worden. Niet iedereen kan de muziek waarderen, niet iedereen vindt het echt. Ik geniet er wel van en in deze bijdrage hoop ik een ander licht op de K-pop te schijnen. Ik kan het wel niet laten om te vermelden dat ik altijd een grote hekel heb gehad aan Gangnam Style, niks aan het nummer kan me bekoren. Ik heb nooit begrepen waarom dat nummer één van de grote wereldwijde doorbraken betekende voor de K-pop.
Al ver voordat Blackpink de wereld buiten Zuid-Korea veroverde was de K-pop groot. Er is veel meer dan alleen aanstekelijke popnummers. Zelf ben ik wel erg gevoelig voor de aanstekelijke nummers. Het klopt vaak gewoon en ik vind het heerlijk om te luisteren. In de K-pop wereld wordt echt veel sterke pop, R&B, hip hop, soul, elektronische en alternatieve muziek gemaakt. Het is meer dan alleen mooie meiden met een aandoenlijke stem (ja, er zijn ook zeer succesvolle mannelijke groepen en mannelijke soloartiesten). Muzikaal gezien zijn er hele sterke en mooie dingen neergezet. Zelf heb ik een breed scala K-pop albums in de kast staan en ik ken inmiddels veel groepen en soloartiesten. Nu ik al een jaar of tien fan ben durf ik dan ook een K-pop nummer aan onze lijst van ondergewaardeerde liedjes toe te voegen.
Wonder Girls is één van de beste K-pop groepen allertijden. De groep wordt ook wel bestempeld als de Zuid-Koreaanse retro-queens. De groep is tien jaar actief geweest, van 2007 tot en met 2017. Yubin, Yeeun, Sunye, Sunmi, Hyuna, Sohee en Hyerim hebben allemaal deel uitgemaakt van de groep. In 2015 kwam een comeback album van de groep uit: Reboot. De groep bestond toen uit Yubin (drums), Yeeun (keyboard), Hyerim (gitaar) en Sunmi (bass). De meiden deden overigens zelf ook geregeld mee aan het schrijf- en productieproces van de albums. Op Reboot staat I Feel You, een van de beste K-pop nummers ooit. In het nummer wordt een intens gevoel voor liefde en verlangen voor een ander bezongen. Het is een prachtig, verfijnd nummer dat het geluid van de synthpop uit de jaren ’80 in een modern jasje steekt. Zwoele zang, twinkelende synths, heerlijk retro zonder dat het cheesy aanvoelt. Een pareltje in de K-pop wereld dat zijn tijd ver vooruit was. Het nummer is geschreven door Park Jin-young (J.Y. Park) en Yubin. Park, e.one en Hong Ji-sang namen de productie voor hun rekening.
Helaas zit er ook en zwart randje om de K-pop. Ik noemde al de soms harde K-pop wereld. Onder meer Sulli van f(x) en Goo Hara van Kara, twee van de beste K-pop groepen ooit, pleegden zelfmoord. Zuid-Korea staat wereldwijd op de tiende plek als het aankomt op het aantal zelfmoorden. Of het aan de K-popwereld ligt of aan wat anders valt dus lastig te zeggen. In Zuid-Korea heerst onder meer een taboe op psychische aandoeningen en zijn de sociale vangnetten voor ouderen niet goed. Hoe het ook zij, het is een triest gegeven.
Om af te sluiten met een positieve noot hoop ik dat ik met I Feel You een mooi kijkje heb kunnen geven in de diverse en kwalitatieve keuken van de K-pop muziek.
