We schrijven begin jaren ’80 van de vorige eeuw en de Nederlandse radio, specifiek Hilversum III, kent programma’s als de LP Show van de TROS op donderdagavond en het Elpee Uur van de AVRO op de maandagavond van 21.00 tot 22.00 uur. In een van de uitzendingen Elpee Uur, gepresenteerd door Meta de Vries, wordt in 1982 voor de tweede achtereenvolgende week muziek gedraaid van het titelloze debuut van Spectral Display. Ik ben meteen gegrepen door de warme synthesizermelodieën (van het merk Oberheim) van Michel Mulders gecombineerd met de vocalen van Henri Overduin, die de meeste zangpartijen voor zijn rekening neemt.
Het openingsnummer van de plaat It Takes A Muscle (To Fall In Love) trekt meteen de aandacht en wordt dan ook een klein hitje. Ook het mysterieuze instrumentale dubbelnummer Axolotl I-II, het uptempo (Won’t You Come And) Knock Knock en het met een lang pianotussenstuk opgesierde There’s A Virus Going Round trekken de muzikale aandacht. Twee jaar later laat de meer discoachtige, maar minder opvallende, opvolger Too Much Like Me het levenslicht zien. Diskjockey Peter Holland gebruikt het nummer Electric Circus als jingle en de plaat sluit af met het wonderschone, stil makende Dying Whale.
Michel Mulders maakt in de jaren daarna muziek voor films (De Wisselwachter), (dans)voorstellingen en reclame (Appelsientje). En zowaar: in 2020 brengt Spectral Display een derde plaat uit, getiteld You Steal My Heart. Er staan alternatieve versies op van It Takes a Muscle To Fall in Love en verder nieuwe, moderne nummers die nog niet kunnen beklijven.
Dat Spectral Display met It Takes A Muscle (To Fall In Love) afgelopen jaar uiteindelijk een vermelding heeft verworven in de keuzelijst van de Snob 2000 is mooi, al was een keuze voor het vooruitziende There’s A Virus Going Round nog mooier en vooral toepasselijker geweest.
