Bijltjesdag. Twee grootheden uit de popmuziek verwisselen het tijdige voor het eeuwige. Geen corona, maar een natuurlijke oorzaak. Eddie van Halen had al jaren keelkanker en Johnny Nash had de respectabele leeftijd van 80 jaar bereikt. Over de laatste wil ik nu het even hebben.
Nash maakte zijn eerste single in 1956, maar in die dagen was hij meer een crooner van R&B muziek. Kleine hitjes waren zijn deel en in 1965 had hij zijn eerste grote hit in de R&B lijst met de uitstekende soulsingle Let’s Move & Groove Together. In datzelfde jaar verkast hij samen met zijn manager naar Jamaica en ze richten een platenlabel op (Cayman Records) om op deze wijze Rocksteady en Reggae in de V.S. te populariseren. In 1966 gaat Nash naar een feestje waar Bob & Rita Marley, Bunny Wailer en Peter Tosh optraden en hij contracteert hen. Vanaf dat moment verandert Nash zelf ook van stijl en gaat zich op de reggae toeleggen. Zijn eerste poging One More Time en de daaropvolgende singles doen helemaal niets, maar in 1968 is het raak met Hold Me Tight dat een internationale hit wordt. Een jaar later wordt een reggae-versie van Sam Cooke’s Cupid een kleine hit, maar in Engeland en Nederland bereikt het de Top 10. In 1970 neemt hij zijn beste lied op, Falling In And Out Of Love, maar dat blijkt een zeperd. Misschien omdat het te wild was voor de reggae-liefhebbers in die dagen?
Afijn, in 1972 heeft hij een wereldhit met I Can See Clearly Now, maar in ons kikkerlandje blijkt geen interesse totdat Lee ‘elleboog’ Towers in 1982 een cover maakt dat de tiende plek in de Veronica Top 40 bereikt. Daarna gaat het muzikale kaarsje van Nash langzaam uit, alhoewel hij in 1973 nog een Top 20 hit scoort met een cover van Bob Marley’s Stir It Up. Twee jaar later zal Tears On My Pillow in Engeland en Nederland een stevige hit worden. De laatste treffer is Rock Me Baby in 1985.
Ik had Nash in mijn jeugd regelmatig op de radio gehoord, maar Falling In And Out Love kende ik niet. Pas ergens eind vorige eeuw toen internet langzaam een muziekmedium werd kwam ik per toeval op een Amerikaanse website van een particulier die elke week een onbekend liedje plaatste (die je ook nog kon downloaden). In de loop van twee jaar heb ik daar hele leuke onbekende pareltjes gescoord én de eerder vermelde single. Tot op de dag van vandaag begrijp ik niet waarom dit geen mega-hit is geworden. Mocht een platenmaatschappij besluiten om als ‘eerbetoon’ een oude single uit te brengen kies dan voor deze.
