Ace Of Spades is misschien wel het meest herkenbare Metallied aller tijden en Motörhead’s meest bekende track. Sinds 2014 staat het in de Top 2000 mede dankzij de eerdere hoge notering in de Snob 2000. Het gaat over gokken en risico’s nemen, maar het was ook de hand die sherriff Wild Bill Hancock niet kon spelen in een pokerspel omdat hij dood geschoten werd. Lemmy schreef de tekst Ace Of Spades zittende in een busje naar een nieuwe gig, terwijl deze 135 kilometer per uur over de weg raasde. Het is een de meest agressieve rocksongs ooit gemaakt.
En wat gebeurt er met herkenbare tracks? Velen nemen het op in hun repertoire of maken een cover. En daar zit het probleem, want overtref het origineel maar eens. Er zijn inmiddels ruwweg 100 geregistreerde pogingen gedaan met heel wisselend succes. Ik word namelijk niet koud of warm van simpelweg naspelen ook al ben je Ugly Kid Joe, The Hollywood Vampires of Saxon. Een goede cover is net even iets anders en herbergt de identiteit van de zanger(es) of band.
Neem bijvoorbeeld die van het Rotterdamse Batmobile. Optisch gezien of beter gezegd beluisterd is er niet zo heel veel verschil, maar de mannen maken het een rockabilly track van. Batmobile valt al ruim dertig jaar in de smaak van de V.S. tot Japan. Drummer Johnny Zuidhof, zanger/gitarist Jeroen Haamers en basgitarist Eric Haamers spelen al sinds 1983 in dezelfde bezetting. Ze begonnen in cafés en zaaltjes, maar in ’85 kregen ze de kans om een plaat op te nemen bij het Rockhouse Label, dat een goede postorderservice had. Het gevolg was dat:de plaat van Europa tot Japan enthousiast werd opgepikt. Sindsdien toert Batmobile onvermoeibaar de globe over. Ace of Spades staat op hun derde album Bail Was Set At $6,000,000 uit 1988 en het staat in de Snob 2000. In 2023 kwam hun jongste album uit.
Een ander aparte is die van de Duitse rockband She Goes Bang!, die in 1996 een album uitbrengen om daar vier jaar later een tweede aan toe te voegen (Turntable). Mede door de zang van Elke Sachsenmaier klinken ze regelmatig als de Dutise versie van een van de beste Nederlandse Indie-bands uit de jaren negentig: Nilsson, zij het wat tammer. In eerste instantie lijkt het lied zonder richting te kabbelen, maar halverwege komt er smerig gitaarwerk en wordt het van een ordinaire cover naar een uitstekende rocktrack gepromoveerd.
Maar de beste cover is van Eli ‘Paperboy’ Reed. Deze blanke zanger en gitarist is een enorme soulliefhebber en verbouwt Ace Of Spades tot een funky geheel, waardoor er vrijwel geen vergelijk met het origineel meer is.
Reed nam in 2008 zijn eerste album op en heeft er sindsdien nog vijf gemaakt; de laatste vorig jaar. Tussendoor neemt hij twee EP’s met covers op en steeds weet hij de klassieker nieuw leven in te blazen. De eerste is samen met The True Loves in 2008 waarop hij tracks van Merle Haggard, bluesgrootheid Robert Ward en Ace Of Spades een 60’s Memphis Soul-jas aanmeet. De andere EP is met The Pepper Pots; een soul/ska/reggae band uit Girona (Spanje) en ook op deze schreeuwt Reed vier soulkrakers in de nieuwe eeuw.
