De zomer van 2020 is anders dan alle voorafgaande (en hopelijk alle toekomstige). Reizen kan slechts beperkt en vakantie vieren kan uitsluitend met enige restricties. Nederland is weer ‘hot’ en naar alle waarschijnlijkheid ook de temperatuur in de maanden juli en augustus. Daarom hebben we dit jaar voor het thema Oost West Thuis Best gekozen en bloggen we elke dag over een ondergewaardeerd lied met een knipoog naar de eigen stede of omgeving.
In 2014, bijna exact zes jaar geleden, was ik in augustus op vakantie in New York City. Het was niet m’n eerste keer, en zeker niet de laatste. Het is een stad die blijft boeien tot op de laatste centimeter. Het is geen stad, het is een levend mechanisme. Het reutelt, gorgelt, schreeuwt, piept en kraakt. Het is lastig uit te leggen, maar iedereen die er geweest is, zal begrijpen wat ik bedoel. Het weet je te grijpen en af te stoten tegelijkertijd.
Tijdens deze memorabele reis was daar uiteraard de muzikale begeleiding die bij iedere vakantie achteraf net zo onmisbaar blijkt als een telefoon of boek vol foto’s. Ik schreef eerder al eens iets over One Less Bell To Answer dat voor mij altijd aan deze reis gekoppeld zal blijven, maar een ander nummer met hetzelfde effect was er één dat een paar maanden daarvoor in dezelfde stad een diepe indruk op mij achter had gelaten. Het nummer Seasons (Waiting On You) van het eveneens Amerikaanse Future Islands werd in maart dat jaar live bij David Letterman gebracht in zijn Late Show. Het sloeg bij mij in als een bom. Nooit zag ik zoveel compleet gestoorde energie die ik totaal niet kon plaatsen in een optreden terug. Zanger Samuel Herring leek door een beest bezeten. Maar godskolere zeg, wat was dít geweldig. Talloze malen keek ik het terug op YouTube en keer op keer werd ik opnieuw weggeblazen. Logischerwijs ging het nummer mee de oceaan over. Tijdens die reis stond ik voor de studios waar het allemaal gebeurde en dacht na over het feit dat dit dé bewust plek was, het Ed Sullivan Theater. Helaas was Letterman op vakantie en het theater gesloten. Het nummer Seasons (Waiting On You) zal voor altijd voor mij gekoppeld zijn aan de geweldige zomer van 2014.
Dit jaar is de zomer een gekke, om het maar zo simpel mogelijk uit te drukken. Vakantieplannen zijn er niet, en ik schik me in het feit dat het dit jaar vakantie-technisch gewoon een verloren jaar is. So be it. Ik heb daar geen enkele moeite mee. Toch veerde ik op van genot toen ik in juli ineens het nieuws via de sociale voorbij zag komen dat het mij zo dierbare Future Islands een nieuwe single hadden ge-released. Bruisend van nieuwsgierigheid klikte ik op de bijgevoegde link.
Nu ben ik alles behalve onpartijdig en/of objectief in deze. De band had nou eenmaal al een speciaal plekje in mijn hart veroverd. Maar serieus mensen, wat een vreselijk briljant nummer is dit, For Sure, weer geworden. Het is typisch Future Islands, maar toch fris en eigentijds.
Alles klopt aan het nummer. De eerste elektrische tonen, de vreemde stem van Herring, de beat en het staccato gezongen refrein. Het is een verdomd fijn nummer, al zeg ik het zelf. Het nummer heeft daarna een zweem van zomer door zich heenlopen, wat eveneens een zeer prettige vide geeft.
Hot as the day
When we sat on stones
Watching the fish, run
Under our feet, and flow
And dove from the rocksScraping my knees and toes
De clip die er bij zit is ook ontzettend gaaf. Een soort apocalyptische wereld waar met auto’s doorheen gereden wordt. Kijk het vooral zou ik zeggen.
Hoe fucked up de zomer van 2020 ook mag zijn, ik weet dat ik over zes jaar opnieuw terug zal kijken naar een zomer waarin Future Islands een zeer prominente rol in zal nemen. En als dat het hoogtepunt is van alles dat me dan bij zal staan? So be it.
Volg ons op Spotify:
Niet op Spotify:
The Reuters – Song 19 (Break Out)
