De zomer van 2020 is anders dan alle voorafgaande (en hopelijk alle toekomstige). Reizen kan slechts beperkt en vakantie vieren kan uitsluitend met enige restricties. Nederland is weer ‘hot’ en naar alle waarschijnlijkheid ook de temperatuur in de maanden juli en augustus. Daarom hebben we dit jaar voor het thema Oost West Thuis Best gekozen en bloggen we elke dag over een ondergewaardeerd lied met een knipoog naar de eigen stede of omgeving.
Vanwege de Corona stellen veel artiesten hun nieuwe releases uit, want begrijpelijk willen ze dit door optredens ondersteunen. Maar laten we eerlijk wezen; het einde van deze pandemie is nog lang niet in zicht en de kans dat er in ieder geval in 2020 nog (kleinschalige) festivals gegeven kunnen en mogen worden wordt met de dag kleiner mede dankzij dat deel van de bevolking die het allemaal wel mee vindt vallen en niet de zelfbeheersing hebben even niet naar feestjes te gaan. Het aantal besmettingen loopt gestaag op en in het buitenland zijn de maatregelen inmiddels weer veel strenger. Maar ook de (lokale en landelijke) politiek verdient een gele kaart, want in de inmiddels meer dan vijf maanden durende crisis blinken ze uit in tegenstrijdige (en soms zelfs manipulatieve) berichtgeving, gebrekkige planning, foute beslissingen gebaseerd op tekorten én de economie in plaats van de gezondheid van de burger en een plan om deze economie her in te richten. Miljarden worden verspilt aan bedrijven die zelfs in de beste omstandigheden al gereorganiseerd hadden moeten worden en het in stand houden van banen die op termijn zo wie zo zullen verdwijnen. Steun het veel belangrijkere MKB en nieuwe initiatieven en maak deze mogelijk door drastisch in de oer-Hollandse regeldrift te schrappen.
Gelukkig zijn er zangers en artiesten die wel nieuw materiaal uitbrengen, zoals de punkband The Reuters. Ik zou bijna willen zeggen dat het helemaal in stijl gebeurt. Dwars tegen de stroming van de gevestigde orde in komen ze met Incubation: 10 tracks die de rockliefhebber doen opbloeien. Een meer dan uitstekende plaat die aantoont dat punk niet dood is, maar om hen simpelweg als punkband te labelen doet afbreuk aan deze geweldige garagerock en darkwave met een vette knipoog naar de zeventiger en tachtiger jaren. Uitmuntend gitaarwerk en agressief zangwerk. Sterker, had dit album toen uitgekomen dan zouden The Reuters op dezelfde hoogte als Sex Pistols, Ramones, The Stranglers, The Stooges en The Clash gestaan hebben. Fijn ook dat ik in deze waardeloze zomer gewoon toch lekker thuis in mijn mancave hiervan kan genieten.
Incubation opent met Pearls Before Girls waar wisselend de gitaar op de achtergrond en voorgrond gemixt is. Geweldig productiewerk. Headbangend en luchtgitaar spelend luister ik naar kant A van de elpee: Top Die Back Up, Bored en Song 19. Het zou te ver gaan om alle tracks te benoemen, en op de flipzijde van het ‘smokey virgin’ vinyl staan als tegenwicht drie (eufemistisch gezegd) kalmere lang uitgesponnen tracks waarvan Spirit een lekker Black Sabbath-gevoel geeft. Incubation is een plaat waar je geen genoeg van krijgt en bij elke luisterbeurt nog beter wordt. Indien The Reuters in een ander land met meer punk-garagerockcultuur haar wortels zou hebben waren ze een sensatie. Incubation is gewoon één van de beste tien albums van 2020 wereldwijd. Ja, laat die gedachte maar even inzinken.
Afijn, gewoonlijk hoort er een track als aandachtstrekker naar voren geschoven te worden. Eigenlijk vinden The Reuters dat geen van de tracks extra aandacht zou moeten hebben, maar omdat ze een controversieel videootje bij Song 19 gemaakt hebben treedt deze meer op de voorgrond. Controversieel is weliswaar een groot woord, maar omdat de beelden kennelijk wat oproepen in het puriteinse Amerika wordt de clip daar op diverse muzieksites geweerd. Ze zijn het weliswaar met de inhoud eens, maar vinden het te politiek. Werkelijk, ze hebben een twitterende angst-zaaiende randdebiel als president die het liefste de democratie op zeep wil brengen ten faveure van eigenbelang en zijn vriendjes, maar men is bang om een tegengeluid te laten horen/zien. Persoonlijk vind ik dat juist nu de aandacht op zijn beleid gericht zou moeten worden. Maar dit geldt ook voor andere regeringsleiders en instituties. Ook China, Brazilië, Syrië, Iran, Noord-Korea en diverse andere landen worden ‘bestuurd’ door narcisten en onderdrukkers van vrijheid en de vrije meningsuiting. En dichter bij huis en binnen de ‘gemeenschap’ hebben Hongarije en Polen schijt aan de democratische spelregels en heeft Roemenië een geheel nieuwe manier van afvalverwerking bedacht: gewoon 1,8 miljoen kilo aan giftig restmateriaal van de staalindustrie illegaal uitvoeren naar Indonesië of een ander Aziatisch land. De E.U. kan geen Europees Corona-beleid bedenken en/of uitvoeren, maar eist behalve de vele ‘steun’miljarden ook nog even een plasticbelasting. Los van het feit dat we in Nederland al voorbeeldig scheiden en hiervoor betalen is de enige manier om de schadelijke stoffen niet in het milieu te laten (weglopen) een verbod of afschaffing. Maar ja, dat levert geen pecunia op.
They’re taking over
decent in a line
I try to break out
from its close define
this bunch of suckers
they sneaked into my life
a booth of egos
full and drunk with lies
Song 19 is oorspronkelijk de werktitel van de track geweest. Zanger Johan Buurke: Vaak bedenken we een werktitel en dat kan van alles zijn. Meestal bedenken we iets moois, maar deze keer was het gewoon Song 19. Later, toen het nummer vorm kreeg werd het Break Out. We zijn niet religieus en/of bijgelovig maar iets in ons zei dat er in de werktitel Song 19 iets urgents zit. Toen ik in het begin van het nummer This song is called number 19 aankondigde hebben we dit in de titel laten laten. voor ons heeft het vele verwijzingen maar iedereen mag er het zijne van denken.
Het is een protestsong tegen de grote leiders van de wereld en de beperkingen die ze ons (de mensen/het volk) willen opleggen. Die opgelegde beperkingen gaan vaak gepaard met dreigementen en geweld. Op dit moment speelt dat in de VS. in de video beelden staan die gemaakt zijn tijdens de protesten van Black Lives Matter, maar ook tegen de oliepijpleiding dwars door de natuur en de heilige grond van Indianen én een stukje Gay Pride in de V.S. Het gaat allemaal over onderdrukking versus vrijheid. We believe in human rights. No racist bullshit. No bullshit at all! en dat is de kern van wat we met het nummer bedoelen.
You’re gonna find out
we are the scene
we’re gonna break out
and you know what I mean
P.S. ik heb de neiging om een aantal mensen en organisaties te taggen, omdat ze elke vorm van realiteit uit het oog verloren hebben. Ik stel voor dat we deze blog massaal doorsturen als een protest van de niet langer zwijgende meerderheid. #song19
Volg ons op Spotify:
