I’ve gone ahead and put the self-titled on my ongoing list of the year’s best debut albums, was een van de recensies bij het album van Electric Feat uit Athene. Een stevige uitspraak van The Obelisk, maar het grappige was dat dit gebaseerd was op de animatieclip van The Caveman op YouTube. Een aparte clip (hier), maar na het album een paar keer op repeat te hebben gezet vond ik persoonlijk deze holbewoner  niet de beste van het stel.

Het album met 10 tracks geeft mij het gevoel dat je terug naar de zeventiger jaren wordt genomen. Her en der klinken tonen die aan Alice Cooper en Black Sabbath doen denken, maar evengoed The Doors, The Kinks en Jimi Hendrix. Psychedelische bluesrock is misschien nog de beste omschrijving van de muziek, In alle gevallen geluiden waar je mij wakker voor mag maken.

De zang is in handen van Georgios Dimakis, die beurtelings als Ray Davies en Jim Morrison klinkt. Geen onbekende in de Griekse experimentele rock, want hij was eerder de zanger van Baby Guru – die vier albums uitbrachten – en het experimentele rockensemble Prins Obi. Drummer Stergiou van de laatste band stapte ook over naar Electric Feat. Gitaristen Nanos en Ragousis completeren het viertal.

De laatste jaren valt het mij op dat er steeds meer uitstekende muziek uit Griekenland komt overwaaien. Het lijkt wel of tien jaar gleden ineens een underground-rockexplosie plaatsvond. Niet dat het door de radiozenders in Nederland wordt opgepikt, natuurlijk. Alhoewel, in de jaren zestig en zeventig kregen we Vicky Leandros, Demis Roussos, Nana Mouskouri en Trio Hellenique voorgeschoteld. En als tegengewicht (gelukkig) aan de (symfonische) rockzijde Aphrodite’s Child, Poll, Vangelis en Axis. Maar tegenwoordig is er meer onder de Griekse zon dan uitsluitend namen uit het verleden, Denk aan Rotting Christ, Nightstalker of Chickn, die een overduidelijke voorliefde voor Frank Zappa hebben. YouTube ook maar eens naar The Last Drive, Trypes of Purple Overdose uit de jaren tachtig en negentig.

Electric Feat past in het rijtje van grote namen. Ja, ze zijn momenteel nog een nieuwkomer, maar er zijn maar twee mogelijkheden: een band die internationaal furore gaat maken of eentje die over twintig jaar een glimlach van (h)erkenning op het gezicht tovert. Wat waren ze goed, hè.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.