Twee keer heb ik Bob Fosko telefonisch gesproken in verband met een bijdrage aan onze Ondergewaardeerde 30. Ergens in augustus 2016 belde hij mij vanuit de auto rijdende vanaf zijn vakantieadres in Frankrijk met het antwoord dat hij dat maar moest doen en of er beperkingen waren aan zijn bijdrage. Absoluut niet en we veranderen ook geen letter aan de tekst, was mijn reactie. De tweede keer hadden we het over door hem gekozen bijdrage en het probleem dat ik geen YouTube clip kon vinden van het betreffende lied van Ton van der Meer. Dat heb ik later met de hulp van de zanger’s vrienden opgelost, maar het typeerde Fosko. Geen keuze voor een buitenlandse artiest, maar een gewone jongen van de gestampte pot die in de vergetelheid dreigde te raken. Een bijzonder aardige man wars van pretenties.
Vrijdag is hij – veel te jong – op 64-jarige leeftijd in huiselijke kring overleden aan de gevolgen van slokdarmkanker. Ik wist natuurlijk dat hij ziek was, maar het kwam toch onverwacht snel. Met hem verliest Nederland en helemaal Amsterdam een erudiete persoonlijkheid en een duizendpoot, want behalve zanger was hij acteur, auteur en sprak reclames in en speelde in de musical My Fair Lady. Een geëngageerd mens die een afkeer had van de hedendaagse politiek en hun gebrek aan empathie voor de gewone burger.
In 1996 scoorde hij als Hakkûhbar een vette nummer 1-hit met Gabbertje op de tonen van Swiebertje. Maar het bekendste is hij natuurlijk als zanger van de Raggende Manne, die wij bij Ondergewaardeerde Liedjes een bijzonder warm hart toedragen en meerdere keren een blog (hier, lezen hoor!) aan gewaagd hebben. De Manne kregen nationale bekendheid nadat ze Poep In Je Hoofd speelden in Jiskefet’s Lullo’s in 1995. Optredens waren een ware uitputtingsslag, zodat hij in 1999 besloot te stoppen. Twee jaar later werd de geweldige verzamelaar Het Rottigste Van De Raggende Manne uitgebracht; een absolute must voor de alternatieve kleinkunstliefhebber, want de dichterlijke teksten behoren tot het beste in het oeuvre. Sinds 2005 trad hij ook op met de groep Fosko die jazz-achtige muziek ten gehore brachten, hetgeen nogmaals de veelzijdigheid van Fosko benadrukte.
In 2014 kwam er een langverwacht vervolg met de EP Het Is Niet Wat Je Denkt met het hilarische De Poepraper en anderhalf jaar geleden het album Alles Kleeft, gevolgd door en vanwege Fosko’s ziekte een afscheidstoernee in 2019.
Op puur persoonlijke titel ben ik van mening dat Poep In Je Hoofd opnieuw moet worden uitgebracht om de lang verdiende nummer 1-hit te worden. En wanneer dat niet gebeurt moeten we het maar keihard draaien elke keer wanneer een politicus vlak voor de verkiezingen weer last heeft van spraakdiarree.
