In de Snob 2000 op#272
Confusion will be my epitaph
As I crawl a cracked and broken path
If we make it we can all sit back and laugh
But I fear tomorrow I’ll be crying
Yes I fear tomorrow I’ll be crying
Ik vind het één van de mooiste stukjes poëzie in de popgeschiedenis. Het is ook niet vreemd dat het uit de hand van een dichter pur sang komt. Peter Sinfield die ook voor Emerson, Lake & Palmer teksten schreef. Het woord Epitaph heb ik ook ooit een keer moeten opzoeken, het betekent grafschrift. Het idee om het woord ‘confusion’ op je steen te zetten vind ik op zich al briljant.
De oerversie van King Crimson, gezongen door Greg Lake is muzikaal zo ongelofelijk melancholisch. Weinig nummers die zoveel drama in zich hebben. En zelfs tijdens het concert van King Crimson afgelopen jaar moest ik een traan wegpinken toen huidige zanger Jakko Jakszyk inzette. En waarom ook niet de emoties gewoon laten gaan? Bedenkend dat ze dit nummer wel op mijn eigen begrafenis mogen draaien. Over die grafsteen denk ik dan nog even na……
I fear tomorrow I’ll be crying
Crying…
Crying…
1 Comment