In de Snob 2000 op#1308

In 1979 vond ik het een prima track: Are Friends Electric? De naam van de band was Tubeway Army en bij TopPop zag je een enig sinds vreemd wit mannetje met hazentandjes en een indringende blik. Een lied is combinatie van repeterende synthesizer, her en der scherp gitaarwerk met natuurlijk de staccato manier van zingen van Gary Numan. Hij was ook verantwoordelijk voor vrijwel alle composities. Are Friends Electric verkocht overal goed tot uitstekend en het stond op hun tweede album. Hierna was het over voor de band en ging Numan volkomen logisch zijn eigen weg.

Zijn eerste solo-single (Cars) scoorde aan beide kanten van de plas. In Engeland en Ierland bleef hij tot 1987 populair en scoorde ettelijke Top 20 hits, maar de rest van de wereld had de interesse verloren. Ik ook, want het leek een voortzetting van hetzelfde te worden. In 2003 komt zijn 14de (!) verzamelalbum op de markt vol van remixes en een nieuw nummer: Crazier. Ik was er heilig van overtuigd dat deze single een vette hit zou worden, maar uitsluitend in zijn moederland haalde het de 13de plek.

Wederom verflauwde mijn interesse tot ik twee jaar geleden zijn laatste album te pakken kreeg: Savage (Songs From A Broken World). Een conceptalbum over de samensmelting van de Westerse en Oosterse culturen in een apocalyptische woestijnwereld; het directe gevolg van de opwarming van de aarde. The songs are about the things that people do in such a harsh and terrifying environment. It’s about a desperate need to survive and they do awful things in order to do so, and some are haunted by what they’ve done. That desire to be forgiven, along with some discovered remnants of an old religious book, ultimately encourages religion to resurface, and it really goes downhill from there.
Ergo, de mens heeft zelfs dan nog helemaal niets van haar fouten geleerd.

Het album verkocht uitstekend in Groot-Brittanië en Ierland, maar de single My Name Is Ruin deed nop. Onbegrijpelijk want behalve zeer dansbaar is deze ‘industrial rock’ gewoon helemaal anno nu. Ben ik de enige roepende in de woestijn?

2 comments

  1. Ik deel alvast je mening 😉. Gary Numan een paar keer live gezien en is een echte performer. Hij is mee geëvolueerd en voor My Name Is Ruin is het ook voor mij onbegrijpelijk dat dit niet meer gescoord heeft.
    Ik blijf het alvast regelmatig opleggen want is een muzikaal pareltje.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.