It’s Oh So Quiet is bij de meeste mensen nog wel bekend. Army Of Me? Misschien. Als je erover nadenkt, heeft Björk eigenlijk niet zo heel veel hitjes gehad. Toch mag je haar best een fenomeen noemen.
Des te leuker was het om een playlist samen te stellen met de meest ondergewaardeerde nummers van deze IJslandse heldin. Ze maakte al muziek voordat ze als soloartieste doorbrak (met haar band The Sugarcubes) en nu, zo’n twintig jaar na de top van haar roem, doet ze dat nog steeds.
Elk album creëert ze weer haar eigen universum, zoals Marco Groen, Marèse Peters en Erwin Tijms het omschreven tijdens de podcast die we ook weer over deze playlist hebben samengesteld. Marèse durfde zelfs de stelling aan dat we Björk gerust de vrouwelijke David Bowie mogen noemen – juist door die veranderdrift, en het feit dat ze het elk album weer aandurft volledig haar eigen weg te gaan.
En oh boy, wat is er nog veel te ontdekken in het werk van Björk. Zeker voor iedereen die na Post is afgehaakt; wist je dat haar beste album (Homogenic) vlak daarna kwam? Dat dit album maar liefst drie liedjes leverde in de top vijf volgens de bloggers van Ondergewaardeerde Liedjes?
De podcast kun je zoals gewoonlijk weer luisteren via KINK of op Spotify:
- Hyper-Ballad
- All is Full of Love
- Jóga
- Unravel
- Stonemilker
- Pluto
- Vökuró
- I’ve Seen It All
- Bachelorette
- Violently Happy
- Come To Me
- Crystalline
- Scatterheart
- Crying
- Birthday
- Lionsong
- Thunderbolt
- Possibly Maybe
- Fletta (duet met Antony Hegarty)
- Hidden Place
- The Gate
- Cocoon
- Hunter
- Atom Dance
- Pagan Poetry
- Aurora
- In The Musicals
- Solstice
- The Anchor Song
- The Modern Things
- There’s More To Life Than This – Live at the Milk Bar Toilets
- Unison
- Wanderlust
- Mutual Core
- One Day
- On and Ever Onward (met Dirty Projectors)
- Black Lake
- Cosmogony
- Innocence
- Earth Intruders
Wat een prachtige website is dit! In deze lijst ontbreken wat mij betreft wel 3 juweeltjes van Björk: Gloomy Sunday (een cover van een jazz klassieker), Lilith (ism Plaid) n Oxygen (ism Evelyn Glennie).
Jóga samen met Niemand Thuis van Tröckener Kecks zijn voor mij dé schoolvoorbeelden van ondergewaardeerde muziek. Het enige voordeel dat het niet massaal op de radio te horen is, is dat het daardoor speciaal blijft.