In juli en augustus blikken we (terug) naar de Summer Of Love. Verhaaltjes over verliefdheid, (verloren) liefdes en relaties, het zomergevoel en de liefde voor muziek.
Als jonge muziekliefhebber met een brede (ongedefinieerde) smaak, stortte ik mij onbevangen op elk muzikaal buffet. Als een Rus aan de Middellandse Zee schepte ik in die tijd mijn bordje vol met muzikale geneugten, waar het maar kon, zoveel het maar kon. Bijvoorbeeld door de hele platenkast van mijn tien jaar oudere zus en haar vriend te beluisteren. Door al of niet stiekem (als ik moest slapen), radiostations van de hele wereld te luisteren. En natuurlijk door alles over popmuziek op TV te volgen.
De uitzending van de documentairereeks All You Need Is Love: The Story Of Popular Music was wat dat betreft werkelijk een grandioos feestmaal. Regisseur Tony Palmer had zich er dan ook niet makkelijk vanaf gemaakt. De 17(!)-delige serie begint bij traditionele Afrikaanse muziek, om te eindigen bij Mike Oldfield. Onderweg passeren we alle bekende stations: ragtime, jazz, blues, musicals, rock’n’roll, beat etc. Palmer had gewerkt met vele artiesten uit de jaren zestig (onder andere Beatles, Cream en Hendrix), dus hij kende de weg en wist welke vragen hij moest stellen.
Buitengewoon indrukwekkend vond ik de episode waarin het Monterey Pop Festival aan bod kwam. Geweldige beelden van het eerste grote ‘moderne’ popfestival in de geschiedenis. Voor zover ik me kan herinneren heeft Palmer hier veelvuldig beeldmateriaal gebruikt van zijn collega D.A. Pennebaker die na zijn verslag van de tour van Dylan in 1966 in Engeland (Don’t Look Back), het Californische popfestival op zijn destijds vernieuwende fly-on-the-wall stijl versloeg. De beelden zijn inmiddels talloze malen uitgezonden: Jimi Hendrix die zijn gitaar in brand steekt, Janis Joplin in haar lycra broekpak door merg en been met Piece Of My Heart en Otis Redding in het blauwe licht emotioneel hakkelend met Try A Little Tenderness. Pennebaker overleed overigens op 1 augustus j.l.
Monterey Pop was een intiatief van onder andere John Philips van de The Mamas & Papas, waar ook ‘mama’ Cass Elliot deel van uitmaakte. Elliot was getrouwd met songschrijver Jim Hendricks. Zijn nummer Summer Rain in de uitvoering van Johnny Rivers, werd in 1968 een hitje. Johnny Rivers! Die kende ik uit de platenverzameling van mijn zus. Daarin zat het album Whisky A Go-Go Revisited (Live). Een boeiend album, vond ik. Want het klonk live en toch ook weer niet. En de nummers vond ik wel gaaf. Achteraf gezien was het een goede les in klassiekers. Diezelfde Johnny Rivers trad ook op op Monterey Pop.
Summer Rain mijmert over een zomerliefde uit de afgelopen zomer die duurzaam blijkt. Met een indirecte verwijzing naar 1967
All summer long we were dancing in the sand
Everybody just kept on playing ‘Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band’
treft het liedje de Summer of Love in het hart. Heerlijk.
Volg de Summer Of Love op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Love Gang – Can’t Seem To Win
Axis – Someone
