In juli en augustus blikken we (terug) naar de Summer Of Love. Verhaaltjes over verliefdheid, (verloren) liefdes en relaties, het zomergevoel en de liefde voor muziek.
Het waarom is me even ontgaan, maar ineens zat ik met mijn bijna driejarige troonopvolger op de bank een oude pop-encyclopedie uit 1996 door te bladeren. Hij wees naar de fotootjes en ik las de stukjes tekst daarbij. Hij wees naar een foto met de jonge koppies van Supergrass, en toen realiseerde ik me – ineens melancholisch – dat er veel tijd was gepasseerd. Dat bijvoorbeeld Gaz Coombes al een hele tijd solo prachtig werk aan het maken is. Ik keek naar de namen van verschillende andere Britpop acts. Ik las de namen van super leuke bands, zoals Only Ones, Pulp, Ride, Salad… Wacht even! Salad? Die band was ik helemaal vergeten!
In 1996 was Salad nog een band die enigszins bekend was, en waar ik toentertijd regelmatig iets van hoorde. Ik wist nog wel dat het leuke muziek was. Goede gitaarmuziek, met een wat kunstzinnige inslag. Lekkere Indie muziek in een stijl die je tegenwoordig nog heel veel kunt horen. Salad stond te boek als een Engelse band maar had een Nederlandse zangeres, Marijne van der Vlugt, die tevens op MTV-Europe een VJ was geweest. Ik zocht nog even snel op Spotify en ik zag daar een aantal nummers van ze staan. Leuk! Meteen zette ik wat nummers van ze in de wachtrij om af te spelen.
Het nummer The Selfishness Of Love vond ik direct zeer aantrekkelijk en kwam al meteen op een playlist terecht speciaal voor ondergewaardeerde pareltjes. Ik luisterde er daarna vaak naar. Verzuchtend dat de jaren ‘90 toch wel erg leuke muziek had voortgebracht, en wat jammer dat Salad nooit echt een heel groot publiek had gekregen.
The Selfishness Of Love gaat over de liefde en de mate dat het zeer egoïstische kenmerken heeft. Het is niet allemaal rozengeur en maneschijn als het om de liefde gaat. Het nummer is lekker bitchy, wat dat betreft. En de muzikale omlijsting past er erg goed bij.
And when you’re feeling blue, want me to feel it too
Ik kon me echter amper voorstellen waarom ik dit nummer nog niet eerder had gehoord. Met name in de jaren ‘90 was ik zeer scherp en ontging me weinig als het ging om alternatieve gitaarmuziek uit Engeland. Zeker niet als het een Nederlands tintje had. De verklaring hiervoor is echter simpel. Doch het kwam even als een verrassing, moet ik eerlijk bekennen. Het nummer komt niet uit de jaren ‘90. Het is van eind vorig jaar. Voor het eerst sinds 1997 kwam de band vorig jaar met nieuw werk namelijk. Dit nummer, dus. Salad is terug op de menukaart, beste mensen! En op moment van schrijven van deze blog is het nog maar kort wachten op het nieuwe album. Iets om op te verheugen. Want na deze Salad heb ik nu trek in veel meer.
Volg de Summer Of Love op Spotify:
Helaas niet op Spotify:
Love Gang – Can’t Seem To Win
Axis – Someone
