Vorige week hadden we een battle over addergebroed, dus vuilbekkerij kan er nog wel bij. Grove taal, roddel en achterklap, racisme en natuurlijk de stille verwijzing naar promiscuïteit en ‘doing the nasty’; viespeuterij noemen we dat.
We zijn de krochten van onze verbeeldingskracht ingedoken en vonden voorbeelden van de verdorven geest. Let op: we zijn wettelijk verplicht op de risico’s te wijzen.
Keuze Freek Janssen: Lucille Bogan – Shave ‘Em Dry (1935)
Lil’ Kim zou er rooie oortjes van krijgen
Zelden vind ik een onderwerp van een battle zo tof, dat ik niet één maar twee liedjes wil claimen. Dit is er zo eentje.
We schrijven het jaar 1935. Je opa en oma waren net aan het daten, van je vader en moeder was nog geen sprake, laat staan van een Tweede Wereldoorlog. In Amerika was wel al de crisis los gebarsten.
Rock ‘n Roll was nog niet uitgevonden, maar de blues tierde welig. Meestal waren het mannen die daar het leed uit het leven van alle dag bezongen, maar af en toe zat daar ook een zangere tussen.
Lucille Bogan was er zo eentje en ze nam geen blad voor de mond. Ook niet voor andere lichaamsdelen, trouwens:
I got nipples on my titties, big as the end of my thumb;
I got somethin’ between my legs’ll make a dead man come.Say I fucked all night, and all the night before baby;
And I feel just like I wanna fuck some more.
Lil’ Kim zou er rooie oortjes van krijgen. Wie zei dat mensen vroeger preuts waren?
Keuze Tricky Dicky: LaVern Baker & Jackie Wilson – Think Twice (1965)
X-rated
Eerst maar eens de definitie van vuilbekkerij opgezocht: cochonnerie, obsceniteit, vuiligheid en schuinheid.
De eerste komt uit het Frans en verwijst naar een varken. Dat opent (politieke) mogelijkheden.
Tsja, obsceniteit. Dat is natuurlijk geheel afhankelijk van de persoon. Wat voor de één vulgair is, kan voor de ander een aparte manier van stofzuigen zijn. Gemiddeld genomen zullen ze er in bijvoorbeeld Amsterdam anders over denken dan in pakweg een zwarte kousen-gemeente, alhoewel je natuurlijk nooit weet hoe de katjes in het donker geknepen worden.
Aangaande vuiligheid ga ik maar niet van persoonlijke hygiëne uit en schuinheid interpreteer ik maar als stoute grapjes maken.
Medio ‘jaren zestig’ waren de plaatjes nog keurig met uitzondering van enkele oudere blues en jazzliedjes, maar die gebruikten (meestal) allorgiën of innuendo om ‘de daad’ in al haar glorie te bezingen. Titels als Let Me Play With Your Poodle, My Stove’s In Good Condition, Banana In Your Fruit Basket en If It Don’t Fit (Don’t Force It) zijn hier goede voorbeelden van. In vergelijk met de hedendaagse muziek is het natuurlijk wel tammetjes.
In 1965 namen LaVern Baker en Jackie Wilson een duet op: Think Twice. Het werd een magere hit, maar direct na de originele opname hebben ze in een ballorige bui een tweede versie opgenomen, dat één van de smerigste nummers uit dat decennium is.
I said, you better think twice, Jackie (think)
Before you call me a dirty whore
I’ve got news for you little boy
Don’t fuck wit me no mo’
Het is nooit op plaat verschenen, maar overtrof de kuise versie in populariteit (met name in de ‘underground scene’) volledig. Jackie Wilson’s stem wordt overschaduwd door LaVern Baker’s diepe en bulderende stem en het verandert de dynamiek van dit gospel-soul nummer.
Now, listen to me, honey
I give you all reefers, all the cocaine
And you still fuckin’ up, you understand that?
Dit is wellicht het eerste voorbeeld, dat een vrouw haar partner dist voor slechte sex. Tegenwoordig wellicht normaal, maar in die dagen ondenkbaar dat een man op het matje geroepen werd. Het antwoord van Jackie Wilson:
Now, wait a minute for me bitch (cheater)
Yeah, I had just about enough of yo shit
I wanna take it, e-e-eazy, yeah
You dirty son-of-a-bitch
I’m gonna walk on out the do’, yeah
Ain’t gonna kiss yo ass no mo’
Bye, bye, ho’
Fuck her, road ho’
A-ho-ho-whore
En dan volgt er nog een uitwisseling van (n)aardigheden tussen beiden, dat er niet om liegt.
Keuze Edgar Kruize: Prince – Bob George (1987)
Die vuilbekkerij is misschien wel de reden dat Prince dit in de kluis heeft opgeborgen
The Black Album van Prince blijft zo’n album waar de goede man zich voor schaamt. In 1987 opgenomen, voor release in 1988 en op het allerlaatste moment teruggetrokken. Omdat er al een handvol exemplaren was verscheept, dook het album vervolgens op als bootleg. Wereldwijd zijn er tienduizenden, misschien wel honderdduizenden verkocht. Zag Prince geen cent van. Toen hij in een fikse ruzie met zijn platenmaatschappij verzeild raakte midden jaren negentig, besloot men het album alsnog uit te brengen. Ongetwijfeld om te zieken. Maar het was een wraakactie die in hun gezicht explodeerde. Iedereen die interesse in het schijfje had, had het natuurlijk al lang en breed in huis. Die kochten het niet nogmaals.
Het funky feestalbum heeft echt wel zijn momenten en de vuilbekkerij die er op staat is wellicht de reden dat de zichzelf hervormde Prince het nu bewust weer in de kluis heeft doen verdwijnen. De gangsterrap-pastiche Bob George loopt voorop. Hierin horen we Prince met een zwaar vervormde stem als een agressieve pooier ‘zijn’ vrouw toebijten. Ze heeft een dure nieuwe jas en een diamanten ring. Hoe ‘the fuck’ komt ze daar aan! De motherfuckers en shits vliegen je aan alle kanten om de oren.
Who bought you that diamond ring?
Yeah, right!
Since when did you have a job?
You seeing that rich motherfucker again!
Hoe agressief en grofgebekt ook, het nummer staat bol van de humor. Zeker als Prince zichzelf op de hak neemt. Dubbel zo lollig als je eet dat het album aanvankelijk anoniem op de markt zou worden gebracht en dus niet herkenbaar zou zijn als een Prince-release.
What’s his name? Bob!?
Bob, ain’t that a bitch?
What’s he do for a living?
Manage rock stars?
Who?
Prince, ain’t that a bitch!?
That skinny motherfucker with the high voice!?”
Met de dame in kwestie loopt het niet zo best af. Zij wordt door haar woedende pooier neergeschoten, waarna de politie met gierende banden voor komt rijden. Het nummer eindigt als de boze pimp nadat hij eerst vloekend en tierend Bob George heeft opgebeld (“This is your conscience, motherfucker! Why don’t you leave motherfuckers alone?”) en vervolgens met een welgemikt schot ook zijn eigen hersens tegen het plafond plakt. Tekstueel is de rap vooral een soort hoorspel, maar ondertussen gebeurt er muzikaal ook van alles. Van de hypnotiserende en een beetje ranzig klinkende synthbeat tot een van de venijnigste en zenuwen opwekkende gitaarpartijen die Prince ooit opnam op de achtergrond.
Inmiddels heeft Prince het beheer over zijn volledige catalogus in eigen handen genomen en kan/mag je er als consument alleen via Tidal naar luisteren. Daar wordt vrijwel alles aangeboden, inclusief de obscure albums die hij begin deze eeuw alleen via internet aan zijn fans verkocht. The Black Album echter, dat is één van de weinige releases die ontbreekt.
Keuze Freek Janssen: Guns N’ Roses – One in a Million (1988)
Homo’s, zwarten, religieuzen en immigranten: iedereen krijgt ervan langs
Ik heb een paar keer gezocht, maar nee: One in a Million is blijkbaar écht nog niet voorbij gekomen op Ondergewaardeerde Liedjes. Daar moest maar eens verandering in komen.
Vlak na het succes van Appetite for Destruction brengt GNR Lies uit: eigenlijk een dubbel-EP, met vier live-liedjes en vier akoestische tracks. Dit zoethoudertje bevatte één hit: het fluitliedje Patience.
Niks mis mee natuurlijk, maar Patience haalde het bij lange na niet bij One in a Million. Toch waren er miljoenen redenen om dit niet als single uit te brengen. Zoals:
Immigrants and faggots
They make no sense to me
They come to our country
And think they’ll do as they please
Like start some mini Iran,
Or spread some fuckin’ disease
They talk so many goddamn ways
It’s all Greek to me
Ook niggas en religieuzen krijgen ervan langs. Wat Rose precies heeft willen bereiken hiermee, dat zullen we nooit weten. Een beetje stof doen opwaaien? Vast wel. Slash, wiens moeder afro-Amerikaans is, zegt vanaf het begin zijn twijfels te hebben gehad over het liedje. Ook kreeg Guns N’ Roses het een keer aan de stok met de Living Colour, toen ze samen op een festival optraden.
Eeuwig zonde van de vuilbekkerij; als je niet op de tekst let, is One in a Million een liedje van één-uit-een-miljoen.
Keuze Dimitri Lambermont: The Bloodhound Gang – A Lapdance Is So Much Better When the Stripper Is Crying (2000)
Puberale vuilbekkerij van de laagste plank
Well, ten beers, twenty minutes and thirty dollars later
I’m parkin’ the beef bus in tuna town if you know what I mean.
Vloeken. Schelden. Tieren. De heilige drie-eenheid van pies, plas en poep. Zo nu en dan voelen we allemaal wel de onoverwinnelijke behoefte om puberaal te vloeken, scheten en boeren te laten en schunnige opmerkingen te maken. Sommige mensen maken daar hun beroep van en worden rapper, rockartiest of stand-up comedian. Een mix van alle drie tref je in The Bloodhound Gang. De onbetwiste koningen van de slechte smaak.
Ooit beroemd en berucht geworden met Fire Water Burn met het refrein:
The roof. The roof. The roof is on fire
We don’t need no water
Let the motherfucker burn
Burn motherfucker. Burn.
Het is basaal. Het is puberaal. En het is op zijn tijd best lekker. Vergeleken met het rest van hun oeuvre is Fire Water Burn nog best hoogstaand en dat zegt genoeg.
In 1994 nemen ze hun eerste demo op genaamd The Original Motion Picture Soundtrack to Hitler’s Handicapped Helpers. Ja het staat er echt. In 2000 komt het album Hooray for Boobies met de twee hitsingles: The Bad Touch en The Ballad of Chasey Lain.
Mom and Dad this is Chasey
Chasey this is my mom and dad
Now show ’em them titties
Now show ’em them titties
In 2005 komt het album Hefty Fine uit. Hieruit komen twee kleine hits voort, Foxtrot Uniform Charlie Kilo (F.U.C.K) en Uhn Tiss, Uhn Tiss, Uhn Tiss. Zoals gezegd de koningen van slechte smaak.
In ander nieuws. De Amerikaanse muziekgroep Bloodhound Gang mag vijf jaar lang Rusland niet binnen. De voor grensbeveiliging verantwoordelijke binnenlandse geheime dienst FSB bestraft op die manier het “beschamende gedrag” van bassist Jared Hasselhoff, die tijdens een concert in Oekraïne de Russische vlag “onteerde” door ze in zijn broek te stoppen en er achteraan opnieuw uit te halen. Hoera!
Nu ben je als luisteraar van Bloodhound Gang wel wat gewend, maar toch weten ze het altijd nog wat gortiger te maken. Zoals op het nummer A Lap Dance Is So Much Better When the Stripper is Crying. Laat die titel even op je inwerken. Zeggen ze dat echt? Ja, ze zeggen het echt. Een lapdance van een huilende stripper. Jummy. Maar dit is Bloodhound Gang. Het kan nog puberaler. Grens? Welke grens? Genoeg om elke Gutmensch een rolberoerte te geven. En de rest van ons een lachkick.
Well, faster than you can say shallow grave,
this pretty little thing come up to me and starts kneadin’ my balls
like hard-boiled eggs in a tube sock.
Said her name was Bambi and I said, “Well that’s a coincidence darlin’,
’cause I was just thinkin’ about skinnin’ you like a deer.”
Well she smiled, had about as much teeth as a Jack-O-Lantern,
and I went on to tell her how I would wear her face like a mask
as I do my little kooky dance.
And then she told me to shush.
I guess she could sense my desperation.
‘Course, it’s hard to hide a hard-on when you’re dressed like Minnie Pearl.
Yes, a lap dance is so much better when the stripper is cryin’
Yes, a lap dance is so much better when the stripper is cryin’
Well I find it’s quite a thrill
When she grinds me against her will
Yes, a lap dance is so much better when the stripper is cryin’
Geniaal? Gestoord? Hou je mond en trek aan mijn vinger.
Keuze Tricky Dicky: Johnny Rebel – Quit Your Bitchin’ Nigger (2003)
Er zijn te weinig gekkenhuizen op deze wereld
Heel even heb ik overwogen deze blog onder een pseudoniem te schrijven, want ik schaam mij…..dat er artiesten zijn die een podium hebben en krijgen om hun verdwaasde ideeën de wereld in te spuien. Ik schaam mij voor het mensdom en alle domme mensen, die hieraan gerelateerde muziek of ‘literatuur’ aanschaffen. Ik schaam mij voor religies, die de vuilbekkerij van deze idioten toestaat en soms zelfs enthousiasmeren. En ik schaam mij diep, dat ik geen andere keuze heb dan hen hier een podium te bieden om duidelijk te maken, dat hier grenzen volledig overschreden worden.
Houd mij ten goede, ook ik ben niet helemaal vrij van vormen van discriminatie. Hij die de eerste steen werpe enzovoort, maar mijn afkeer is niet tegen huidskleur. Ik discrimineer groeperingen, zoals randdebielen die wekelijks hun favoriete sportclub achterna reizen om stennis te schoppen. Kopschoppers. Zwakzinnigen, die menen dat het opdringen van hun geloof gepaard mag gaan met het vernietigen van levens en andere denkbeelden. En degenen die zich verrijken over de rug van de minderbedeelden. En….
Entrée Johnny Rebel. De ‘artiesten’naam wordt soms ook wel afgekort tot Johnny Reb; een bijnaam voor soldaten uit het Zuiden van de V.S. ten tijde van de Burgeroorlog, die dus tegen de afschaffing van slavenarbeid en integratie van de zwarte bevolking waren. Rebel’s officiële naam is Clifford Joseph Trahan en hij is een Cajun country muzikant. Hij claimt slechts te zingen wat andere mensen denken, maar die drogreden hebben we eerder gehoord.
At that time, there was a lot of resentment—whites toward blacks and blacks toward whites. So, everybody had their own feelings. Lots of people changed their feelings over the years. I basically changed my feelings over the years up to a point.
Ondanks zijn uitspraak heeft hij het in vrijwel al zijn liedjes over ‘niggers’ en hun gewoonten. De discriminatie en racisme druipt van al zijn teksten af en elk weldenkend mens zal het met gepaste schaamte aanhoren. Vreemd genoeg wenst Rebel niet op de foto te gaan en heeft hij slechts bij hoge uitzondering een interview gegeven. Kennelijk durft meneer uitsluitend stiekem zijn overtuiging uit te dragen; het klinkt als een pantoffelheld. Howard Stern heeft hem in 2001 uiteindelijk tot een telefonisch interview kunnen bewegen.
I don’t have a thing against the black race. The only thing I have against the black race is the attitude that white people still owe him something for the days of slavery.
Tegelijkertijd hebben zijn singles kleurrijke titels als Lookin’ For a Handout, Nigger Hatin’ Me, Who Likes a Nigger, Move Them Niggers North, Coon Town en Some Niggers Never Die (They Just Smell That Way).
I’ve been asked if I’m a racist, but I’m not a racist.
Hij heeft twee albums (en een verzamelaar) op zijn naam staan: For Segregationists Only (1971) en It’s The Attitude, Stupid! (2003) en dat zijn er – naar mijn mening – drie te veel. Quit Your Bitchin’ Nigger staat op het laatste album. Gelukkig hoeven we niet te vrezen voor nog een album van deze redneck, want in 2014 is hij op 76-jarige leeftijd gelukkig gestopt met ‘muziek’ maken.
Quit your bitchin’ nigger and just let things be
You’re messin’ up big time take it from me
Quit your bitchin’ nigger or you’ll get your due
‘Cause the Ku Klux Klan will come-a-callin’ on youFor forty-somethin’ years you’ve been raisin’ all hell
And niggers that ain’t enough
We’re all gettin’ mighty fed up with you
And all of your civil rights stuff
Don’t you love this country, either you do or you don’t
If you ain’t happy, then what the hell do you wantYou got money and jobs and your equal rights
Given by the government
You got welfare, food stamps, a medical card
And sometimes a little free rent
You just keep begging, takin’ everything we’ve got
Well damn you nigger, don’t you think it’s time to stop
Laten we het volgende afspreken: niemand stemt op deze plaat, want elke stem is er één te veel.
https://www.youtube.com/watch?v=iF1cq-jjHDc
Inmiddels blijkt de YouTube link niet meer te bestaan en op Spotify is (deze) Johnny Rebel (gelukkig) niet te vinden.
Keuze Danny den Boef: Elbow – Change (2014)
Fuck
Onthoofdingen, dode kinderen in de straat van een ver land, onschuldige burgers die door een agent ontdaan worden van een deel van hun herseninhoud, bloed, oorlog, ellende. De doorsnee Amerikaan knippert amper met de ogen als dergelijke ellende voorbij komt op internet of TV. Het traag gevormde emotionele eelt is door de jaren heen enkel gegroeid.
Toch slaat dezelfde doorsnee Amerikaan volledig op tilt als er op diezelfde TV het woord ‘Fuck’ valt. Alle stoppen slaan door en er wordt nog net niet naar een fles pure zuurstof gegrepen om deze vreselijke schok te overbruggen. De verdoemenis van de maatschappij, alles gaat kapot, dood en komt ten einde. En denk aan de kinderen. DE KINDEREN!! *bleeeeeeeep*
Ik heb dat altijd tamelijk hypocriet gevonden. Ik snap namelijk niet waarom het woord fuck zo vreselijk zou zijn. Het beledigd geen persoon. Het is geen enge ziekte. Het is eigenlijk een vrij onschuldig woord. Fuck. Het bekt ook zo lekker. Fuck. Fucking. Fucker-de-fuck-fuck. Fuck. Heerlijk toch?
Ikzelf ben er nog steeds van overtuigd, dat het af en toe openzetten van de verbaal emotionele uitlaatkleppen een ontzettend fijne manier is om de druk van de ketel te halen. Het lucht op. Het is fijn. Voor mij zelfs onmisbaar. Het is menselijk. Dus waarom fucking niet?
Het nummer Charge van het fucking briljante Elbow werd in twee versies uitgebracht. De originele albumversie bevatte namelijk het woord ‘fuckers’. En dat is natuurlijk schandalig.
And glory be these fuckers are ignoring me.
Op een nogal treurige manier werd in de gekuiste versie het satanistische fuckers vervangen door een muzikaal stukje. Er valt als het ware een tekstuele stilte halverwege de regel. En dat is zo triest en balzak-krimpend vreselijk om te horen, om te janken gewoon. Zelfs in de officiële videoclip is het weggelaten. And glory be *muziek, muziek* they’re ignoring me.
Fucking Hell, zeg. Niet te doen.
Het is dat ik zo vreselijk veel van Elbow houd en omdat het waarschijnlijk een zet vanuit de platenmaatschappij is, maar anders had ik het prachtige zwarte vinyl met de blote handen in twee gelijke stukken gebroken. Uit protest.
Ik draai gewoon het fenomenale Charge inclusief die aantal malen fuckers af toe lekker hard. Want dat moet met dit nummer. Er zit een weergaloos zware vibe in het nummer die het met alles uitschreeuwt om voluit gedraaid te worden. Dat alles inclusief de prachtige arrangementen van de band en de stem van de altijd fabelachtige Guy Garvey, begeleid door keihard knallende strijkers (die inzet net na 3 minuten, Just Wow!) en een vrij fundamentalistisch synthesizer-achtig-iets dat de beuk er vanaf de eerste seconde flink ingooit.
De zin Give Us G&T and sympathy, die in het laatste couplet voorbij komt wandelen is gelijk een van de allermooiste songteksten ooit. Briljant. Want zo is het. Meer hebben we toch niet nodig, lieve mensen?
Fuck No.
[polldaddy poll=9365615]
